Tímarit Máls og menningar - 01.07.1964, Qupperneq 79

þeirra hlutkenndari: Fjarlœgð þín
sefur í faðmi mínum. Andstæðurnar
eru tengdar með stuðlum.
Sá er líka munur á þessum kvæð-
um, að önnur persónan er smám
saman orðin gerandi. í 5 var hún að-
eins nefnd, í 10 virtist hún sofa. Hér
fellir hún tár yfir trega hans. í 10
var talað um hamingju hennar. Nú
eru þau sameinuð í trega.
Þetta er síðasta kvæðið undir 32.
Tíminn og vatnið er sett saman af
þessum 32 kvæðum annarsvegar og
atómkvæðum hinsvegar. 1, 3, 5,7,10
og 12 hafa yfir sér rólegan, þung-
lyndislegan blæ, hin kvæðin hafa
hrjúft yfirbragð og búa sum yfir nið-
urbældum ákafa. Þannig skiptast á
kyrrð og óró, Ijóðræn fegurð og ný-
tízkulegur dissonans. Þessi hæga
hrynjandi skapar spennu og fjöl-
breytni og kemur manni sífellt á ó-
vart.
13
Rennandi vatn
Risblár dagur
Raddlaus nótt
Ég hef búið mér hvílu
I hálfluktu auga
Eilífðarinnar
Eins og furðuleg blóm
Vaxa fjarlægar veraldir
Ut úr langsvæfum
Líkama mínum
Ég finn myrkrið hverfast
Eins og málmkynjað hjól
Um möndul ljóssins
,Tíminn og vatnið' í nýju Ijósi
Ég finn mótspyrnu tímans
Falla máttvana
Gegnum mýkt vatnsins
Meðan eilífðin horfir
Mínum óræða draumi
Ur auga sínu
í lokakvæðinu er rifjað upp það
helzta sem hefur borið á góma í þess-
um bálki og jafnframt sokkið dýpra
í óminnisdjúpin. Athyglisvert er, að
hvergi er kvenveran nefnd. 12 hefur
lokið þeim þætti svo ekki verður het-
ur gert.
Fyrsta erindi nefnir vatnið og tím-
ann, dag og nótt.
Annað erindi undirstrikar draums-
ástandið í þessum kvæðum og minnir
ennfremur á dauðann. Eilífðin er tví-
ræð,einsog í 11. Hún minnir á dauða
skáldsins, en líka á þann ódauðleika
sem er hlutur góðra kvæða. Skáldið
hefur búið kyrfilega um sig í eilífð-
inni með kveðskap sínum. Það sem
bjargar þessu frá því að vera of blátt
áfrarn er / hálfluktu auga. Þetta auga
horfir kankvíslega, eða syfjað, á
gerðir tímans. Það minnir líka á hið
vökula auga í 11, auga fljótsins, og
tengir tímann og vatnið einu sinni
enn.
Þriðja erindi heldur áfram í sama
dúr. Það lýsir kvæðunum sem furðu-
legum blómum, fjarlægum veröldum,
draumum er vaxi upp úr svefninum.
Fjórða erindi tekur upp þráðinn
úr 9, þar sem myrkur og ljós stigu
dans, og hér vantar ekki heldur málm-
189