Tímarit Máls og menningar - 01.07.1964, Blaðsíða 43

með þeim þær námsgreinar, sem
tíðkuðust í latínuskólanum.“
Það er rétt, að í Unuhúsi voru oft
utanbæjarskólapiltar á vist. En að Er-
lendur hafi lesið með þeim þær náms-
greinar, sem tíðkuðust í latínuskólan-
um, — það hef ég aldrei heyrt fyrr
og enginn, sem ég hef innt eftir þessu
og telja það meira að segja ólíklegt.
Samt vil ég ekki fortaka, að eitthvað
sé hæft í þessu, þó að mér þyki sagan
ekki sennileg.
Þrjár höfuðtungur, sem kenndar
voru í latínuskólanum, hafa að
minnsta kosti orðið út undan hjá Er-
lendi í þessu námi, sem sé latína,
franska og þýzka. Latínu kunni hann
ekki. Frönsku hóf hann að læra hjá
Thoru Friðriksson nokkuð löngu eft-
ir að ég fór að umgangast Unuhús,
en hvarf fljótlega frá þeim lærdómi.
Þó segir mér maður nákunnugur Er-
lendi, að hann muni hafa kunnað á-
mótamikið í frönsku og stúdentar úr
menntaskólanum, það er, að hann
hafi getað stautað sig fram úr léttu
máli. Og þýzkunám tók hann ekki til
við fyrr en við fórum að ganga sam-
an í tíma til ágæts þýzkumanns á ár-
unum 1915 til 1916. En ensku mun
Erlendur hafa lært hjá frænda sínum,
Magnúsi Björnssyni náttúrufræðingi
og kennara. Ókunnugt er mér um,
hvort hann hefur gengið til fleiri
enskukennara.
Það er líka mjög hæpið, að Er-
lendur hafi ekki haft tíma til að sitja
Rangsnúin mannúS
á skólabekk og farið á mis við skóla-
menntir af þeim sökum. Svo aumlega
stödd var móðir hans ekki, að hún
hefði ekki getað fleytt honum gegn-
um barnaskóla, að minnsta kosti.
Hitt mun sanni nær, sem Erlendur
sagði kunningja okkar beggja og
ekki er eins dæmi um mikla gáfu-
menn, að hann hefði ekki viljað fara
í skóla. Og annar maður mjög kunn-
ugur Erlendi allt frá æskuárum, seg-
ir mér, að ástæðan til þess, að hann
neitaði að fara í barnaskólann hefði
verið sú, að frændi hans, Jóhannes
Erlendsson, hefði verið barinn svo
duglega af einum kennara skólans,
að hann hefði gengið frá námi. En
Erlendur og Jóhannes voru systkina-
synir.
Þó mun Erlendur ekki hafa slopp-
ið algerlega við skólabekkinn. í æsku
hans og allt fram á þennan dag hefur
hús eitt staðið við Mjóstræti, nr. 8,
sem kallað var Þorleifshús. Þar hélt
barnaskóla fyrir mín Unuhúskynni
maður, sem Þorleifur hét. Þar var
Erlendur eitthvað við nám, en ekki
veit ég, hversu langt varð í þeirri
skólagöngu.
Embættishafningu Erlends á lög-
reglustjóraskrifstofunni, sem þá hét,
segir Halldór þannig frá: „... varð
síðan lágtsettur embættismaður hjá
tollheimtunni og loks skrifstofu-
stjóri.“ Þetta virðist því hafa gengið
eftir amerísku munstri. En það gekk
ekki svona. Erlendur mun hafa orðið
153