Tímarit Máls og menningar - 01.11.1964, Page 20

Tímarit Máls og menningar
mér; raunar heitir hún Jana í kristilegri skírn. Anna'ð kvenna sést hér ekki á
lorginu eftir sólarlag.
Síðan komu tveir gígjarar og settust undir furutréð öndvert prestshúsinu
og fóru að syngja: Einu sinni var stúlka að þvo þvott úti í garði; þá gekk þar
piltur hjá og bað hana að gefa sér rós. „Fáðu mér klútinn þinn og ég skal lesa
í hann rósir handa þér,“ svaraði stúlkan. En móðir hennar stóð við gluggann
og horfði á. „Skammastu þín ekki tæfan þín; ertu búin að gleyma að þú átt
tólf bræður sem eru hermenn uppi í kastala. Ég skal segja þeim hvernig þú
hegðar þér þegar þeir koma heim í kvöld.“ Og um kvöldið komu þeir heim
úr kastalanum og drógu hníf úr silfurslíðrum. En móðir hennar var örvita af
skelfingu og reytti hár sitt og kveinaði: „Nú áttu að deyja Aretúsa; hvers
óskarðu þér þá? Viltu gull, viltu silfur, viltu græna klæðið góða sem þú bal-
dýraðir í fyrra?“ „Eigðu sjálf gullið móðir, eigðu sjálf silfrið móðir, eigðu
sjálf græna klæðið góða sem ég baldýraði í fyrra. En fáðu mér blóðdulurnar
minar að deyja í.“ Og svo lét hún líf sitt fyrir fimm rauðar rósir.
Ios, Santoríní, júní—ágúst 1964.
226