Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.11.1964, Blaðsíða 88

Tímarit Máls og menningar - 01.11.1964, Blaðsíða 88
Tímarit Máls og menningar hagur og orðglaður; list hans minnir oft á útskurð. Ilann getur lýst einstökum atrið- um með skýrum dráttum, en hitt skortir stundum á, að samhengið í frásögninni verði nægilega lífrænt eða sannfærandi. Manni getur stundum dottið í hug, að hefði Gunnar verið uppi fyrir þúsund ár- um, þá hefði hann annaðhvort lagt stund á að skera út myndir, sem endursögðu goð- sögur eða hetjusögur, ellegar þá yrkja dróttkvæði um slíkar myndir. Hugsjónir Gunnars ráða of mikið yfir frásögninni. Hugmyndir hans um mannlegar dyggðir eru stundum nokkuð þröngar. Þetta á í rauninni við um margar sögur hans, en flestar þeirra eru að einhverju leyti sögu- legar skáldsögur. Fjallkirkjan er undantekning, og hér nýt- ur Gunnar sín til fulls. Skáldinu lætur sem sagt miklum mun betur að fjalla um það stef, sem sótt er til minninga hans sjálfs, en hitt stefið, sem þegið er úr bókum og reynslu annarra manna. Fjallkirkjan er dýrðarverk, og þau eru ekki mörg bók- menntaafrek íslendinga, sem hægt er að taka til samanburðar. Heildarútgáfa af skáldsögum Gunnars Gunnarssonar má kallast hið þarfasta verk, og hin nýja útgáfa er yfirleitt vel úr garði gerð. Þó kann ég illa við biblíusvartan kjölinn með gylltum stöfum. Slíkt á ef til vill ekki illa við sumar sögulegu skáldsög- umar, en er þó í hróplegu ósamræmi við innsta kjamann í list skáldsins, þar sem honum tekst bezt upp. Og þótt hægt sé að sætta sig við þenna gljádökkva og letur- gullna svip á kili Borgarættarinnar, þá stingur biblíuliturinn í stúf við heiðríkj- una í Fjallkirkjunni. Prýðilegt var að fá skrá Haraldar Sigurð- arsonar um rit Gunnars Gunnarssonar, því að af henni er hægt að fylgjast nokkuð með ferli skáldvíkingsins austur í löndum og síðan heima eftir útlegðina. Ritskráin er einstaklega þörf fyrir þá sök, að ritsafninu fylgir engin önnur greinargerð um skáldið og list hans. Mér hefði fundizt einkar vel til fundið, ef Gunnar Gunnarsson hefði sjálfur fylgt þessu safni úr hlaði með rit- gerð um afstöðu sína til skáldsagnagerðar. Margar skáldsögur Gunnars vora frum- samdar á annariegri tungu, og birtust síðar á íslenzku í þýðingu ýmissa manna. í hópi þeirra, sem snöruðu skáldsögum Gunnars á móðurmálið, eru sumir fremstu þýðendur vorir, svo sem Halldór Kiljan I.axness, Ja- kob Smári og Magnús Ásgeirsson. Þýðing- arnar njóta þess að sjálfsögöu, hve mikil- hæfir rithöfundar lögðu þar hönd á verkið. Fjallkirkjan íslenzka hefði vafalaust orðið nokkuð önnur, ef einhver annar en Halldór Kiljan Laxness hefði snarað henni á ís- lenzku. En allt um það er stíll Gunnars Gunnarssonar svo persónulegur og magn- aður, að engum fær dulizt sú mikla skáld- sýn, sem Gunnar einn hefur skynjað, þótt öðrum mönnum hafi auðnazt áð leiða þakk- láta lesendur í hugarheima skáldsins. Löngu eftir að þeir hafa látið frá sér bæk- urnar, þá bergmála í hugum þeirra einstök atvik, stemningar og lýsingar, á svipaðan hátt og ódauðlegum þjóðkvæðum verður ekki gleymt. Hver hefur byrjað bók jafn- glæsilega og Gunnar í Leik aS stráum og haldiÖ sama tóni og blævi að sögulokum? „Þau ár, þegar ég enn var ungur og sak- laus ... þegar ég grillti ekki í kvöldið á morgnana og sat öruggur í skjóli undir grasi grónum moldarvegg; þau ár eru lið- in og koma aldrei aftur.“ 1 Fjallkirkjunni er ekki einungis lýst ótal horfnum og dýr- mætum atvikum og tilfinningum, heldur er þetta allt ein sönn og h'fræn heild, sárs- aukakennd og hugljúf í senn. SkáldverkiÖ þroskast og vex á jafnóumflýjanlegan hátt og lífið sjálft. Hermann Pálsson. 294
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.