Tímarit Máls og menningar - 01.11.1964, Side 98

Til félagsmaima
• í
Því miður eru tvö síðustu liefti Tímaritsins seinna á ferðinni en vera ætti, og tjáir
ekki að telja upp orsakir þess seinlætis hér. Ritstjórnin verður að láta sér nægja að
biðja félagsmenn að sýna dálitla biðlund, og lofa að 4. hefti árgangsins komi mjög íljótt
upp úr áramótunum. Það er bót í máli að báðar félagsbækur þessa árs, Forseti lýfiveldis-
ins og Ofvitinn koniu út á góðum tíma, sú fyrrnefnda snemrna í vor en Ofvitinn í október.
Því ber ekki að leyna að Forscti lýðveldisins hefur fengið nokkuð misjafnar viðtökur,
cnda hefur slíkt stundum viljað brenna við áður þegar Mál og menning hefur boðið
félagsinönnuin sínum upp á sum nýstárlegustu og sönnustu skáldverk nútímabókmennta.
llins er þó rétt að gela að margir hafa einnig lýst aðdáun sinni á þessari mikilfenglegu
skáldsögu, og engin ástæða er lil að ætla annað en hún muni öðlast auknar vinsældir,
cnda er það oft svo að þau skáldverk sem ýta harkalega við mönnum í fyrstu verða
þeim dýrmætari þegar fram líða stundir beldur en hin sem þeir innbyrða eins og ekkert
sé. Um Ofvitann er aftur á móti óhætt að segja að honum hafi verið mjög vel tekið
af öllum þorra félagsmanna, enda vart bugsanleg öllu ákjósanlegri bók til útgáfu handa
bókmenntafélagi eins og Máli og menningu.
Útgáía Heimskringlu á árinu er að verða lokið' um það leyti sem þetta hefti fer í
prentun, og er sannast sagna að bún liefur ekki oft verið jafnari að gæðum en þetta
árið. Þar er fyrst að telja þriðja bindi Shakespeare-þýðinga Ifelga Hálfdanarsonar, sem
áreiðanlega verða metnar sem eitlhvert mesta bókmenntaafrek þessara tíma, enda hefur
þeini verið óspart hrósað af öllum sem vit hafa á. Ætlunin er að fjórða bindi þessara
þýðinga og jafnframt hið síðasta (að minnsta kosti um sinn) komi út á næsta ári. Þá
eru tvær ljóðabækur, önnur eftir eitt höfuðskáld Islendinga nú á tímiim: Jóhannes úr
Kötlum, hin eftir það skáld hinnar yngstu kynslóðar sem einna mestum árangri hefur
náð í list sinni: Þorstein frá Hamri. Leik/öng leiðans eftir Guðberg Bergsson hafa vakið
óskipta athygli bókmenntamanna, og gagnrýnendur hafa lýst furðu sinni á því að Jakob-
ína Sigurðardóttir, sem þeir héldu að væri „bara“ ljóðskáld, gæti líka samið merkilegar
sögur. Þá er ótalin bók Magnúsar Kjarlanssonar um Kína, sem varla verður talin ómerk-
ari viðburður en Ilyltingin á Kúbu, og loks skal nefnd bók Sigurjóns Björnssonar sál-
fræðings, Úr hugarheimi, þættir um afbrigðilega og klíníska sálarfræði.
Stjórn Máls og menningar hefur þegar til alhugunar flcstar útgáfubækur næsta árs,
og verður skýrt frá cinhverjum þeirra í næsta hefti.
304