Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.1978, Side 86

Tímarit Máls og menningar - 01.12.1978, Side 86
Björn Þorsteinsson Brot úr skólasögu Þœttir úr ertndi sem flutt var á 10 ára afrrueli Aíenntaskólans við Hamrahlíð 1976. Við stofnum skóla til þess að sigrast á fúskinu í samfélagi okkar, helst einnig fúskinu í efnahagsmálum og ég tala ekki um í hinum svonefndu stjórnmálum. Við erum góðu heilli að verða sérfræðingasamfélag og einnig auðvitað í klækjum og glæpum; sérhæfingin er ekki einskorðuð við neitt afmarkað dyggðasvið. Aður en þessi skóli reis var íslenskt samfélag bæði einfalt í sniðum og að inntaki. Við strimðum hér ýmsir við það að leita okkur þekkingar og efla menntir, en það var orðinn með ólíkindum langur ómagahálsinn á menntaskólanum handa Reykvíkingum þegar þessi stofnun reis af grunni. Hér í höfuðstaðnum var menntaskóli fyrst reismr á ámnum 1785—86, allmikið hús vesmr á Hólavelli, norðan við kirkjugarðinn við Suðurgöm. Þar starfaði Hólavallaskóli á ámnum 1787 til 1804 við lítinn orðstír. Þetta hefur ávallt þóa einhver versta menntastofnun sem hér hefur starfað; skólahúsið hélt hvorki vatni né vindi, kennararnir vom oftast fullir til þess að halda á sér hita og lærisveinarnir lásu ekkett að eigin sögn, voru „sjúkir af kláða og öðrum kvillum, sem stafaði af illu mataræði“, segir Bjarni amtmaður Þorsteinsson, faðir Steingríms skálds, í endurminningum sínum. Aðeins hinir hrausmsm þoldu skólavistina, en samt sem áður út- skrifuðust úr Hólavallaskóla hinir mætustu menn rétt eins og úr öðmm menntastofnunum. Af reynslu Hólavallaskóla mætti líklega álykta að kennarar skipm alls ekki mjög miklu máli og engu skipti hvort þeir teld- ust góðir eða vondir, heldur væm nemendur meginstofn hvers skóla, hæfni þeirra og þörfin fyrir störf þeirra í samfélaginu. A dögum skólans vom Islendingar sjúk þjóð eftir Móðuharðindin, en þeir vom að hjarna við; þess vegna nýttust vel þeir fáu sem eitthvað kunnu og gátu. Þótt Hólavallaskóli væri gagnmerk stofnun, enda stóð hann í Vesmr- bænum, skömmuðust menn sín fyrir hann, svo að hann var lagður niður 1804 og stofnunin endurreist á Bessastöðum ári síðar. í 42 ár var Reykja- 416
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.