Tímarit Máls og menningar - 01.12.1978, Qupperneq 98

Tímarit Máls og menningar
Þau eru óróleg í skólanum og eiga erfitt með að einbeita sér. Oft er svo
erfitt að nálgast vandamál þessara barna að þekktar meðhöndlunaraðferðir
duga ekki.
Stovnerhverfi líkist Breiðholtshverfi talsvert í uppbyggingu og þar búa
um 6000 börn líkt og í Breiðholtshverfi. Eftir að vandamál Stovnerhverfis
urðu kunngerð jókst sálfræðiþjónusta þar um allan mun. í dag er því deilt
upp í fimm svæði og þar vinna yfir mttugu manns, þar af um helmingur
sálfræðingar.
Hvort ástand Stovnerhverfis á við um Breiðholt er ekki hægt að dæma
um fyrr en það er rannsakað. Það þyrfti að gera hið bráðasta.
Eftir að hafa unnið tvö ár í Breiðholtshverfi var það reynsla mín, að
þar séu mikil skólavandamál. Einnig að mörg þeirra vandamála, er komu
fram hjá börnunum í skólanum, megi rekja til félagslegs og efnahagslegs
ástands aðstandenda þessara barna. Ennfremur að skólinn auki oft á tíð-
um á erfiðleika barnanna með viðbrögðum sínum. Og venjulegar með-
höndlunaraðferðir duga ekki á þessi tilfelli.
Ráðgjöf fyrir vandabörn
Sú ráðgjöf sem þessi börn hafa fengið hefur að miklu leyti verið ein-
staklingsmiðuð (individorienteret), þ. e. a. s. það hefur verið einblínt á
barnið og ráðgjöfin beinst að því. Foreldrar barnanna — aðallega mæður
— hafa að vísu komið við sögu, en hefðin hefur verið sú að telja nemend-
ur og foreldra hjálparþurfi, ekki kennara né skóla. Að mínu mati hefur
sálfræðiþjónustan við skólana tekið of mikið upp hið einstaklingsbundna
sjónarmið kennara og skóla. Auk þess hefur þjónustan oft á tíðum ekki
getað sinnt einstaklingsráðgjöfinni nægjanlega vel sökum tímaskorts, mann-
fæðar og slæmra aðstæðna. Margir kennarar yrðu sennilega fljótir til að
samþykkja að hin einstaklingsmiðaða ráðgjöf hafi oft á tíðum breytt litlu
fyrir þeim börnum sem hafa átt hlut að máli. Það hefur ekki alltaf verið
réttmætt að kennarar hafi skellt skuldinni á sálfræðiþjónustuna og fundist
að lítill árangur væri sönnun fyrir slæmri þjónusm. Það er öllu sennilegra
að sérfræðingarnir hafi litlu getað breytt fyrir barnið þegar erfiðleikar þess
hafa átt ræmr sínar að rekja til félagslegra, félagssálfrteðilegra og efna-
hagslegra aðstæðna. Þetta segir ekkert til um notagildi meðhöndlunar-
aðferða almennt, heldur aðeins að þær duga skammt ef fyrrnefndar ástæð-
ur em frumorsök vanda.
428