Tímarit Máls og menningar - 01.10.1979, Blaðsíða 104

Tímarit Máls og menningar
hefur orðið var við; þar við má bæta,
að við þurfum bækur um þetta efni frá
lians sjónarhorni svo og gagnstæðra við-
horfa. Er það von mín, að þess verði
ekki langt að bíða, að umræddur skerf-
ur hans til nútímasögu sjái dagsins ljós
til að bæta úr þeirri fátækt, sem við
búum við á þessu sviði.
Svo ágæt, sem bókin „Að leikslok-
um“ er í heild sinni, er það nánast
smámunasemi að henda á loft lítilfjör-
legar villur, þó er alltaf viðkunnanlegra
að hafa það, sem sannara reynist. Þess
vegna nefni ég hér nokkrar villur, sem
slæðzt hafa inn í ritið. Á bls. 64: Þing-
menn Alþýðuflokks í kosningum 1934
urðu 10, ekki 11; bls. 124: Innganga
Islands í Atlantshafsbandalagið var sam-
þykkt á Alþingi 30. marz, ekki 29. marz,
eins og tvítekið er á sömu bls.; bls. 141:
Norski utanríkisráðherrann Halfdan
Koht var prófessor í sagnfræði, ekki
norrænu; bls. 144: Grískar þjóðsögur
eru í þýðingu Friðriks Þórðarsonar, ekki
Friðjóns; bls. 161: Sósíalistaflokkurinn
tapaði einu þingsæti 1949, ekki 1946;
bls. 163: Sigfús Sigurhjartarson lézt ár-
ið 1952, ekki 1951. — Að öðru leyti
eru prentvillur ekki ýkja margar, en
pappír með lélegra móti. Til tekna má
telja, að ýmsar ágætar myndir prýða rit-
ið, þ. á m. tvær, líklega áður óbirtar,
af Erlendi í Unuhúsi, en hjá honum
leigðu Gunnar og Valdís, kona hans,
um tíma.
Ég þakka Gunnari Benediktssyni fyrir
bráðskemmtilegar endurminningabækur,
— vel ritaðar, hreinskilnar og fróðlegar
bækur um fjölbreytilegt lífshlaup á við-
burðaríkri tíð. Á drjúgum hluta 20. ald-
ar hefur hann markað sín spor í íslenzkt
þjóðlíf, og það er vissulega þakkarvert,
að sjónarvottur og þátttakandi örlaga-
ríkra atburða skuli halda til haga fyrir
eftirtímann ýmsum þeim atriðum, sem
annars kynnu að falla í gleymsku. Saga
hinnar sósíalistísku hreyfingar á Islandi
verður aldrei skráð fyllilega, án þess að
þar sé getið sveitaprestsins í Saurbæ,
sem tók að „grufla út í hlutina" og
hvarf frá því að boða kristindóm úr
predikunarstóli í brauði sínu nyrðra til
þess hlutskiptis að ganga í fylkingu hins
snauða verkalýðs kreppunnar miklu og
gerast boðberi hugsjóna sósíalismans
undir rauðum fána með hamri og sigð.
Einar Laxness.
GÓÐ TÍÐINDI
Löngum höfum við landar verið fálát-
ir um nánustu granna okkar í veröld-
inni, Færeyinga. Hvergi er mér kunn-
ugt um að rikisskólar okkar haldi uppi
kennslu í færeysku — nema þá rétt
til kynningar á menntaskólastigi. Sjald-
an er getið um færeyskar bókmenntir
í íslenskum fjölmiðlum — og eru þó
ýmsar þeirra prentaðar hérlendis. Og
sárasjaldan heyrist þess getið að við
mættum sitthvað af þessum grönnum
okkar læra.
Þegar Mál og menning boðar útgáfu
á verkum færeyska stórskáldsins Willi-
ams Heinesens — þeim sem ekki hafa
þegar verið gefin út á íslensku — þá
eru það mikil og góð tíðindi, og heldur
þar ýmislegt til.
í fyrsta lagi er Heinesen eitt ágætast
skáld sem nú er á dögum í Evrópu,
og þarf þá í sjálfu sér ekki frekari
rökstuðning þegar fullyrt er að rík
ástæða sé til að eignast bækur hans sem
flestar í íslenskri þýðingu.
I öðru lagi gefst okkur þar með auk-
inn kcstur á að verða handgengin verk-
um góðskálds grannþjóðar, og þar með
350