Tímarit Máls og menningar - 01.10.1979, Blaðsíða 43

1 Babýlon við vötnin ströng
Þá er saga mín öll, því að nú vissi ég að hann var maður - vissi að
þeir höfðu verið menn en hvorki guðir né djöflar. Það er mikilsverð þekk-
ing, en torskýrð og torskilin. Þeir voru menn - þeir gengu dimman stig,
en þeir voru menn. Eftir það var ég alls óhræddur - ég hélt heimleiðis
og óttaðist eigi, þótt ég yrði tvisvar að hrekja hundana á flótta og þótt
skógarbúarnir veittu mér eftirför í tvo daga samfleytt.
Þegar fundum okkar föður míns bar saman, baðst ég fyrir og hlaut
hreinsun. Hann snart varir mínar og brjóst og mælti: „Þú fórst burt dreng-
ur. Þú kemur aftur maður og prestur.“ Eg sagði: „Faðir minn, þeir voru
menn! Eg hef verið í bústað guðanna og séð það með eigin augum! Sviptu
mig lífinu, ef lögin mæla svo fyrir - en ég veit með vissu að þeir voru
menn.“
Hann horfði á mig fast og lengi og mælti síðan: „Lögin taka breyting-
um - það sem þú hefur gert er gert. Eg hefði eigi getað gert það á minni
tíð en þú kemur á eftir mér. Seg mér sögu þína!“
Eg sagði frá og hann hlýddi á. Að því búnu vildi ég kunngera vitneskju
mína öllum lýðnum, en faðir minn réð mér frá því. „Það er örðugt að
hafa hendur í hári sannleikans,“ mælti hann, „og þeim sem neyta hans
í of stórum skömmtum gemr hann orðið skeinuhættur. Það var eigi ófyrir-
synju að hinir vísu feður bönnuðu öll kynni af dauðareitum." Hann hafði
rétt að mæla — það er hyggilegast að meðtaka sannleikann smátt og smátt.
Það hefur mér lærst í prestsstarfi mínu. Vera má að þeir hafi forðum
gleypt í sig þekkinguna hraðar en skyldi.
Engu að síður skulum vér þreifa oss áfram. Nú er það eigi eingöngu
vegna málma sem vér förum í dauðareiti — bækurnar freista og það sem
þar er skráð. En þær eru eigi auðlesnar. Og töfratólin eru brotin — en vér
getum virt þau fyrir oss og undrast. Vér reynum að þreifa oss áfram. Og
þegar ég er orðinn æðstiprestur, förum vér yfir fljótið mikla. Vér munum
koma til bústaðar guðanna - þar sem heitir newyork - hvorki einn eða
tveir saman, heldur flokkur manna. Vér munum leita að steinmyndum
guðanna og finna guðinn ASHING og fleiri — guðina Lincoln og Biltmore
og Moses. En þeir sem byggðu borgina voru menn, hvorki guðir né djöflar.
Þeir voru menn. Asjóna dauða mannsins er mér enn í minni. Þeir voru
menn og voru hér á undan oss. Vér verðum að byggja á ný.
Þórarinn Guðnason íslenskaði.
Ath. Þessi saga mun í fyrsta sinn hafa birst á prenti árið 1937. — Þýð.
TMM 19
289