Tímarit Máls og menningar - 01.07.1980, Síða 69

,, Vinna sofa éta þegja . .
Þessi mynd endurtekur sig æ ofan í æ í dægurlagatextum. Þeir eru að meira eða
minna leyti tilbrigði við meginstefm um kátar hetjur hafsins, konurnar sem bíða
þeirra í landi með söknuði og hið ljúfa líf i landlegunum.
Gylfi Ægisson hefur þó nokkra sérstöðu meðal textahöfunda sjómannalaga.
Texti hans, Heill okkar hraustu sjómannsstétt, brýtur t. d. í bága við þorra
sjómannalaganna að því leyti að þar er loks hugað að kaupi og kjörum, sem
sjómennirnir uppskera fyrir allt erfiði sitt:
Við íslenzkir sjómenn erum sannir
og siglum á hafið enn af dug.
Heilmikil hættustörf og annir hafinu á
hrifið burt ei geta okkar hug.
I stormi og stórsjó oft við stöndum
og svellköldum höndum förum fisk
í byljandi stórhríð oft við löndum afla upp
íslenzku þjóðinni á disk.
Oft sjáum við félaga okkar fara
frá börnum og konum fyrir borð.
Það eru stundir, sem hryggja okkar hug
þeim hörmungum lýsa engin orð.
Frá landi við lútum fyrir kjörum
sem lág eru og eiga engan rétt.
En bræður við berjumst, nú hátt skal hrópa skál
heill okkar hraustu sjómannsstétt.
I textum Gylfa eru líka talsvert hrárri lýsingar á sjómennskunni og land-
legunum en títt er í dægurlagatextum. Þeir eru raunsærri án þess þó að vera
sérlega gagnrýnir. I textanum Um sjómenn get ég sagt snýr hann sér að þeim
hneykslunarröddum landkrabba, sem býsnast yfir hegðun sjómanna í landi:
Þið sukkið eins og svín
oft sagt er okkur um
en við drekkum okkar vín
í okkar frístundum.
Dæmið þið dæmið nóg
þið dæmið ykkur sjálf
við erum úti á sjó
en þið í landi hálf.
191
L