Tímarit Máls og menningar - 01.02.1983, Síða 18

Tímarit Máls og menningar
sem leiða til flótta frá raunveruleikanum. I því skyni rannsakaði leikhópur-
inn goðsagnir og ævintýri og leitaði þar samsvarandi hegðunarmynstra og
jafnframt leiða til að sundra þeim. Þetta undirbúningsstarf sýningar tók
gríðarlega langan tíma og byggðist á samstarfi við sálfræðinga, uppeldis-
fræðinga og börn. Tilgangurinn var að vinna sýningar sem börnin skilja og
ekki aðeins það heldur sýningar sem örva ímyndunarafl þeirra. En það ber
að hafa bak við eyrað að efniviður verkanna er alltaf átök í raunveruleik-
anum.
Suzanne Osten leikstjóri hópsins skrifaði um síðustu sýningu hans,
„Börn Medeu“:
„Hvað varðar „uppbyggilegar" leiðir fyrir börn í stéttaþjóðfélagi samtím-
ans smíðuðum við „meðferðarkenningu" í tengslum við „Börn Medeu“. A
sama hátt og hetjan í Catch 22 eftir Jospeh Heller notaði ímyndaðan
gúmmíbát í öllum tilraunum sínum til að flýja víti stríðsins sýndum við
hvernig börnin í verkinu skipulögðu flótta frá vanda sínum. Þau vilja flýja
inní drauminn, inní sjálfsmorðið. En um síðir, þegar þau hafa lokað öllum
flóttaleiðum „frelsar" árekstur þeirra og foreldranna í lokasenunni þau frá
hinum brýna vanda.
Við smíðuðum útópískan endi vegna þess að harmleikur barnanna var
leikinn á sviði en ekki í veruleikanum. En fyrir áhorfandann er frelsunin
fólgin í því að þræða allar hugsanlegar flóttaleiðir með börnunum á sviðinu
og standa svo augliti til auglitis við veruleikann.“
Eg hef sem sagt ekki neitt á móti ævintýrum. Þaðanaf síður er ég á móti
tilraun Unga-Klara leikhópsins til þess að leggja ævintýri og goðsagnir til
grundvallar barnaleikritum. Eg er á hinn bóginn andvígur því að . . . æ, Hlín
lestu greinina mína aftur!
þinn
Thomas Ahrens
8