Tímarit Máls og menningar - 01.02.1983, Qupperneq 70

Tímarit Máls og menningar
hjólhestageymslunni. Eitt var öllum ljóst: Svona gekk þetta ekki
lengur. Sellóleikari úr sinfóníuhljómsveitinni var manna æstastur,
hann vildi að allir legðust á eitt um að fá því framgengt að hverfið
yrði jafnað við jörðu hið snarasta. Nefið á þessum hljóðfæraleikara
var bólgið og plástrað eftir átökin niðri við geymslukompurnar fyrr
um daginn.
Sellóleikarinn sagði þá sögu á fimm mínútna fresti, geymsluhafinn
sem strákarnir höfðu stolið klósettpappírnum frá bakkaði hann upp
með því að sýna hvernig umhorfs var í kompunni hjá sér, flestir
höfðu sömu sögu að segja, orðið fyrir aðkasti af hálfu braggaskríls-
ins, það hafði verið brotist inn hjá þeim, hjólum stolið, snjóboltar og
grjót dunið á rúðunum, bílar verið eyðilagðir.
Nokkrar mæður lýstu því yfir að þær þyrðu ekki að hleypa börn-
unum sínum einum út eftir að skyggja tæki, aðrar konur kváðust
sjálfar ekki þora út og í ljós kom að ein móðirin hafði ekki aðeins
haldið börnunum sínum inni, sjálf hafði hún ekki þorað út fyrir
hússins dyr að heitið gæti frá því hún flutti inn, hvorki í myrkri né
björtu, af ótta við mannvonsku braggaskrílsins.
Glottuleitur leikari bað fólk um að sýna stillingu, þetta væri að
verða hreinn farsi. Hann hló að mæðrunum sem ekki hleyptu
börnunum sínum út.
— Þetta er nú ekkert nema klár hystería!
— Nú? Vilt þú að börnin þín lendi í slagtogi með þessum skríl?
Það var alveg andskotalaust af hans hálfu, það hefðu meira að segja
komið einhverjir braggaguttar inn með elsta syni hans um daginn að
drekka kakó!
Ja, það væri þá ekki furða að börnin hans væru send heim
unnvörpum úr skólanum með lús! vildu kellingarnar meina.
Þau höfðu svosem ekki verið send unnvörpum, enda ekki þeim
fjölda til að dreifa, en reyndar væri það rétt að annar sonur hans hafði
einu sinni smitast af lús, en það þætti honum sárasaklaust, hún hafði
verið þvegin úr hárinu á tíu mínútum með meðali sem fengist í öllum
apótekum.
Þetta var að þróast uppí hávaðarifrildi. Leikarinn var útnefndur
svikari og málsvari drykkjuskríls og aumingja, en hann vildi hinsveg-
ar meina að þetta fólk í braggahverfinu væri ekki ómerkilegra en
margt af því sem í fínni húsum byggi og hefði virðulegri titla.
60