Tímarit Máls og menningar - 01.02.1983, Qupperneq 71

Hringsól um braggahverfiö
Tildæmis hún Karólína spákona, forspá fróð og gagnmerk sóma-
kona . . .
Nokkrir réttsýnir menn gripu hér í taumana og stoppuðu þessar
deilur sem engum tilgangi þjónuðu. Þeir sögðu að líta mætti á málin
frá báðum hliðum, annarsvegar var það staðreynd sem ekki væri
hægt að neita að sambúðin við fólkið í braggahverfinu var svo erfið
að óþolandi yrði að kallast, að íbúarnir gætu ekki fengið að vera í
friði með eigur sínar og verðmæti, svo og þessi stanslausi kolamökk-
ur sem gerði fólki ókleift að opna glugga eða njóta sólarinnar á
góðviðrisdögum, að hinu leytinu skyldu menn fara varlega í að
fordæma alfarið íbúa braggahverfisins, margir ættu þar við kröpp kjör
að búa og innanum leyndist upplýst sómafólk, einsog hann Tómas
verslunarrekandi og æskulýðsfrömuður, og þá ekki síður hún Karó-
lína eiginkona hans.
Niðurstaða umræðunnar varð sú að sendinefnd skyldi fara úr
blokkinni til viðræðna við Karólínu og Tómas, reynt skyldi að
komast að einhverju samkomulagi sem bætt gæti sambúð íbúa blokk-
arinnar og braggahverfisins. Þeir sem gerðir voru út af örkinni voru
gjaldkeri Þjóðleikhússins og rithöfundur sem getið hafði sér gott orð
fyrir samningu sögulegra leikrita í þjóðlegum stíl.
★
Þegar félagarnir voru búnir að bera út var Grjóni með úttroðna
buxnavasana af gylltum krónupeningum. Þeir ákváðu að labba út í
kaupfélag og gera sér glaðan dag.
I kaupfélaginu var verið að taka upp sendingu af vínberjum, það
var rándýr munaðarvara sem sárasjaldan hafði borist til landsins.
Strákarnir höfðu aldrei smakkað vínber, en þeim fannst nafnið
spennandi og keyptu sér fullan stóran pappírspoka af þessu góðgæti,
svo fóru þeir út og settust á stéttina til að gæða sér á berjunum. I hlað
renndi gamall moldugur landbúnaðarjeppi með aftanívagni. Bóndinn
snaraði sér inní búðina eftir neftóbaki, en nokkrir sveitalegir krakkar
flöttu á meðan nefin á rúðunum útí bíl.
Strákunum fannst ekkert varið í þessi ber, þegar þeir voru búnir að
stinga uppí sig fimm stykkjum hvor höfðu þeir ekki lyst á að éta
mikið meira. Þeir löbbuðu að bílnum og buðu sveitakrökkunum, þau
61