Tímarit Máls og menningar - 01.02.1983, Side 73

Hringsól um braggahverfið
tala við fólk, en Tommi girti sig. Hann rak líka mikið við en var svo
siðaður að hann lét ekki á því bera, heldur hóstaði alltaf um leið
einsog til að yfirgnæfa prumpið. Okhöhhö-brrr!
Þegar Baddi kom inní eldhúsið með rófurnar stóðu sendinefndar-
mennirnir tveir úr Listamannablokkinni hálfvandræðalegir og
horfðu á Tomma girða sig. Líklega hefur gamli maðurinn verið með
einhverjar meltingartruflanir því hann hóstaði líka ótt og títt þessum
bakraddaða hósta. Þeir voru að reyna að tala saman um eitthvað
vandamál en þarsem listamennirnir notuðu háfleygt málfar og
renndu einsog í stórsvigi framhjá öllu sem snerti kjarna málsins
virtist ekki myndast almennilegt samband; ekki fyrren Lína tók
málin í sínar hendur, hún upphóf orðaflaum um vandræði fyrr og nú
sem upphæfust af myrkrinu í sálum manna, og óskunda framinn af
draugum og illum öndum, þetta kryddaði hún dæmisögum úr eigin
reynslu og ættar sinnar og listamennirnir hlustuðu hugfangnir og
ruglaðir og steingleymdu erindinu og vissu ekki af sér fyrren gamla
konan var búin að kveðja þá og þeir voru búnir að þakka báðum
hjónunum hjartanlega fyrir sig með handabandi þó að þeim hafi ekki
einu sinni verið boðið sæti meðan þeir stóðu við, hvað þá meira, þeir
komust ekki til sjálfs sín fyrren á leiðinni heim, þegar gjaldkeri
Þjóðleikhússins fór að hafa áhyggjur af hvað hann ætti að segja
hinum íbúum blokkarinnar um þessar samningaviðræður, en leikrita-
höfundurinn var léttari í skapi og hugsaði með sér að kellingin þessi
gæti aldeilis miðlað honum efni og hugmyndum og einhverntíma
skyldi hann heimsækja hana aftur og þá með pappír og blýant eða þó
allra helst stálþráðartæki.
★
Það var talað um ógilda heimsmetið við eldhúsborðið. Tommi sagð-
ist alltaf hafa vitað að ekki stigi hann Hreggviður í vitið, en að
manngrýlan skyldi ímynda sér að einhver fengist til að trúa því að
hann, slúbbertinn sem lengst hefur slefað uppí sextán metra færi allt í
einu að þeyta kúlunni framundir nítján, það tæki út yfir allt! Heims-
metið, sem einhver kani á er 18,12! Að hugsa sér tröllið! Nú yrði
þetta skinn dæmt í æfilangt keppnisbann útá heimskuna í sér.
Strákarnir gátu ekki um annað hugsað en þetta atvik, þegar rökkva
63