Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.1984, Page 70

Tímarit Máls og menningar - 01.12.1984, Page 70
Tímarit Máls og menningar Uti hjá Myllunni við skurðinn. Ja-svei! Þetta verður bara göngutúr í kvöldsvalanum. Eins og ég hafi ekki verið allan daginn á rölti! Hinir þreyttustu hurfu í laumi inn í húsagarðana, þröngar götur eða aldingarða, og skildu Herrann eftir á göngu sinni. Sakbitnir földu þeir sig milli strjálla furutrjánna og fylgdust með fjórum ljóslömpum sem vöktu yfir hinu heilaga brauði sem faðir Gusmao hélt að brjósti sér. Yfir hinni örlagaþrungnu og alvarlegu stund vakti kirkjuklukkan og hélt áfram að slá, drungaleg og skipandi. Húsin í þorpinu, þar sem ljós brann, líktust einna helst því að fordæmd svikastjarna hefði merkt þau. — . . . heil-aga-hreina-María-mey. . . Syngdu, manneskja! Ég er búin að fá í hálsinn. Rödd hennar vantaði í kórinn. Konan við hliðina gaf olnbogaskot, og þá hófst skær og mjúk rödd stúlkunnar sem gældi að nýju við Herrann og hina hálfsofandi menn í trjálundunum. Uti á auðnunum hjá Midoes var malarinn í Myllunni við skurðinn, týndur, og hann dró að ganga til móts við hópinn sem leitaði hans með söng og í trú. En mannfjöldinn gafst samt ekki upp við að leita hans og hreinsa hann í mannlegri hlýju sinni og hélt áfram, í þéttum hóp, syngjandi niður hæðir, upp hæðir, fram með bökkum, sannfærður í þeirri trú að hann boðaði sannleikann og ætti hlutdeild í frelsuninni. . . . . . lofaður sé. . . Ollum þótti eins og þeir væru brot af guði sem gekk í fararbroddi, svo þeir gleymdu fótalúa eftir erfiði dagsins. Þeir dröttuðust áfram, ómeðvit- aðir um líkamann, traustir í þeirri trú að hlutverk þeirra væri ekki af þessum heimi. Blind skoðunin máði út tilgang heimsins, fjarlægð veganna og sjálfan Malakías sem birtist á hnjánum í leðju vegarins og fórnaði höndum. Þátttaka í öðru lífi gerði raunveruleika þessa lífs að engu. Er það konan þín? spurði presturinn sem fór fyrir mannfjöldanum sem nam skyndilega staðar. Já, herra. Vandræðaleg þögn svipti örlítið guðdóminum af öllum. Fólk vissi að það hlyti að koma að þessari döpru stundu. Nú áttu þeir ekki lengur Herrann, nú var hann öðrum gefinn. Hann átti að deyja í munni hinnar deyjandi konu og skilja þá eftir aleina, molduga, þjáða af 540
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.