Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.1984, Side 87

Tímarit Máls og menningar - 01.12.1984, Side 87
Casas Viejas Varðliðarnir horfa kyrrlátir, enginn hreyfir eða bærir á sér. En þá heyrist skipun: Skjótið! Látið þá læra. Skothvellir og líkaminn fellur vafinn í loga. Hinn veikbyggði líkami hefur tekið þátt í einslags fornri helgiathöfn, logandi framan við hreysið: hann er lítill logi hjá báli sem brennur í botnlausu myrkri. Aðrir koma ekki úr hreysinu. Varðliðarnir hvílast. Einhver hefur fært þeim vín og þeir drekka græðgislega, og úr sveittum andlitum þeirra skín ánægja, léttir eða gleði þess sem svalar þorsta sínum. Kristófer er við hlið mér og reynir að víkka gatið, svo við komumst út með höfuðið og handlegg og getum valið okkur skotmark. Það er eins og augu mín gráti blóði, og beiskjan í munninum líkist blóði. Eg hef bitið mig oft í varirnar en hef hemil á mér, svo ég sói ekki skotfærunum. Ég á aðeins þau sem eru í skammbyssunni og hyggst nota þau vel. Eg hef hugann við það eitt. Grjótið í veggnum rífur neglur okkar og lætur ekki undan þótt ég hjálpi þrákelkni Kristófers við gatið. Eldurinn brennur enn, þakið á hreysinu hrynur og síðan veggirnir. Daunn af brunnu holdi. Hreysið er rjúkandi haugur, og enn logar í líki „Sexfingra“, sona hans og annarra manna og kvenna sem brunnu inni. Við hliðina á glóða- haugnum hangir uppi trégerði, tómur gripagarður, því sauðféð flúði út í nóttina um leið og áhlaupið hófst. Rödd höfuðsmannsins heyrist á ný. Hann hlýtur að vera uppi við húskofa Manúels: Þið fáið hálftíma til að hreinsa þorpið. Komið með karlmennina og lokið þá þarna inni í gripagarðinum. Röddin hefur ærandi áhrif á mig. Maðurinn sem ég sé ekki og heyri varla í hann gerbreytir mér, vekur í mér fornar kenndir skyldar hatri og dauða. Varðliðarnir heyrast dreifast í ýmsar átti. Samt koma þeir brátt á ný. Kristófer og ég sjáum hóp þeirra draga patandi mann inn í garðinn. Hann veitir mótspyrnu, en varðliðarnir slengja honum á jörðina. Þá sé ég stjórnandann í fyrsta sinn. Höfuðsmannsorðurnar glampa við deyjandi eldinn. Hann æðir um meðal hermannanna uns hann kemur að Fernando Lago, skipar eitthvað sem ég ímynda mér en heyri ekki, og Fernando Lago hlýðir og réttir úr sér. Þá rekur hann augun í leifarnar af Manúelu, ég sé hann hikar, titrar, trúir ekki eigin augum, stígur fram, stansar, stígur fram fæti á ný. Líkið er eflaust hroðalega afskræmt af því 557
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.