Saga: missirisrit - 01.12.1929, Page 133

Saga: missirisrit - 01.12.1929, Page 133
S AGA 263 og sagöi takk. Þótti mér svo vænt um aö eg vildi sýna þeim það í einhverju. Kynti eg stórt bál vestur á Slétt- um, sem þær kölluðu út á preríunni. Á þaö bál bar eg mó- rauðu fötin mín og 'brunnu þau til ösku á örstuttum tíma, þvi þau loguðu eins og lýsi. Lét eg selskinnsskóna, storm- húfuna og rauðröndóttu milliskyrtuna íylgja með i kaup- bæti til eldguðsins, en trefillinn minn var áður burt kall- aður sem fyr segir. Fóru þar öll mín föt veg allrar ver- aldar nema nokkur nærföt, sem lítið bar á, og fáein sokka- plögg. H'árinu fékk eg að halda til allrar hamingju. Var það sökum þess að það var ekki mórautt, og svo held eg að stúlkunum hafi þótt gaman af að renna fingrum sín- um gegnum lokka þess, og fitla við' það eins og þær væru að greiða mér, sem ekki þurfti þó, því eg greiddi það kvölds og morgna og bar auk þess á mér greiðubrot og vasaspegil, sem eg notaði þegar enginn sá til. En þó að kvenþjóðin kallaði fötin mín emígranta-larf- ana og íslenzku tuskurnar, og eg sæi mér ekki fært að halda nafni þeirra upp úr skitnum í kapphlaupinu við canadísku fötin, og eg yrði þar af leiðandi að losa mig við þau eins og sekan skógarmann, sem hefir verið dæmd- ur saklaus, en á þó hvergi griðland og enginn þorir að hýsa sökum laganna og almennings álitsins, þá var þó þessi bálför íslenzku fatanna minna alls ekki sárindalaus. Fann eg til stings undir vinstri geirvörtunni í hvert sinn er eg fleygði flik á eldinn, eins og þetta væru fornir frændur og gömul leiksystkin, sem hér væru á bál borin sem Baldur forðum og héldu nú til Heljar Vesturheims. Og mér fanst eitthvað af mínu íslenzka eðli brenna upp með hverri spjör, og vissi eg að það mundi aldrei aftur koma. En betra finst mér samt að brenna það sem manni hefir þótt vænt um, og sameina það sólunni, sem það gaf, en grafa það i jörð niður til fúans og feyskjunnar. Og vildi eg heldur láta islenzku fötin mín ganga á bálið með Brynhildi en herast á öldunum og sörlast í svaðilförun- um með Guðrúnu. Voru þau sómi sínu landi og mér í
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160

x

Saga: missirisrit

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Saga: missirisrit
https://timarit.is/publication/1116

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.