Saga: missirisrit - 01.12.1929, Qupperneq 133

S AGA
263
og sagöi takk. Þótti mér svo vænt um aö eg vildi sýna
þeim það í einhverju. Kynti eg stórt bál vestur á Slétt-
um, sem þær kölluðu út á preríunni. Á þaö bál bar eg mó-
rauðu fötin mín og 'brunnu þau til ösku á örstuttum tíma,
þvi þau loguðu eins og lýsi. Lét eg selskinnsskóna, storm-
húfuna og rauðröndóttu milliskyrtuna íylgja með i kaup-
bæti til eldguðsins, en trefillinn minn var áður burt kall-
aður sem fyr segir. Fóru þar öll mín föt veg allrar ver-
aldar nema nokkur nærföt, sem lítið bar á, og fáein sokka-
plögg. H'árinu fékk eg að halda til allrar hamingju. Var
það sökum þess að það var ekki mórautt, og svo held eg
að stúlkunum hafi þótt gaman af að renna fingrum sín-
um gegnum lokka þess, og fitla við' það eins og þær væru
að greiða mér, sem ekki þurfti þó, því eg greiddi það
kvölds og morgna og bar auk þess á mér greiðubrot og
vasaspegil, sem eg notaði þegar enginn sá til.
En þó að kvenþjóðin kallaði fötin mín emígranta-larf-
ana og íslenzku tuskurnar, og eg sæi mér ekki fært að
halda nafni þeirra upp úr skitnum í kapphlaupinu við
canadísku fötin, og eg yrði þar af leiðandi að losa mig
við þau eins og sekan skógarmann, sem hefir verið dæmd-
ur saklaus, en á þó hvergi griðland og enginn þorir að
hýsa sökum laganna og almennings álitsins, þá var þó
þessi bálför íslenzku fatanna minna alls ekki sárindalaus.
Fann eg til stings undir vinstri geirvörtunni í hvert sinn
er eg fleygði flik á eldinn, eins og þetta væru fornir
frændur og gömul leiksystkin, sem hér væru á bál borin
sem Baldur forðum og héldu nú til Heljar Vesturheims.
Og mér fanst eitthvað af mínu íslenzka eðli brenna upp
með hverri spjör, og vissi eg að það mundi aldrei aftur
koma. En betra finst mér samt að brenna það sem manni
hefir þótt vænt um, og sameina það sólunni, sem það gaf,
en grafa það i jörð niður til fúans og feyskjunnar. Og
vildi eg heldur láta islenzku fötin mín ganga á bálið með
Brynhildi en herast á öldunum og sörlast í svaðilförun-
um með Guðrúnu. Voru þau sómi sínu landi og mér í