Dagblaðið Vísir - DV - 28.11.2008, Blaðsíða 76

Föstudagur 28. nóvember 200876 Helgarblað
„Ég átti von á að það yrði góð mæt-
ing. En kannski ekki alveg svona
góð,“ segir Gunnar Sigurðsson, for-
svarsmaður borgarafundanna, um
fundinn í Háskólabíói síðastliðinn
mánudag. Eins og kunnugt er troð-
fylltu fundargestir salinn sem tekur
þúsund manns í sæti en hátt á annað
þúsund mættu. Fjöldi fólks þurfti því
að gera sér að góðu að standa frammi
í anddyri og fylgjast með umræðun-
um á sjónvarpsskjám.
„Þetta sýnir kannski hve þörfin er
mikil fyrir fólk að koma saman og fá
einhvern botn í þessi mál öll. Og að
taka þátt í þessu í stað þess að vera
bara ýtt til hliðar og fá ekki að gera
neitt eða segja neitt. Fundurinn gekk
ótrúlega vel enda mjög vel skipulagð-
ur. Fyrir utan þá sem mættu skilst
mér að það hafi verið fimmtíu pró-
senta áhorf á fundinn í sjónvarpinu.
Það eru engar smá áhorfendatölur.“
Til samanburðar má geta þess að í
síðustu áhorfsmælingu Capacent-
Gallup var Spaugstofan með tæp-
lega fimmtíu og sjö prósenta áhorf
en dagskrárliðurinn í öðru sæti, Út-
svar, með einungis rúmlega fjörutíu
prósent.
Stútfullur af þakklæti
Gunnar hefur komið eins og storm-
sveipur inn í þjóðfélagsumræð-
una undanfarnar vikur. Hann hefur
staðið fyrir þessum vikulegu borg-
arafundum frá því skömmu eftir að
stóru viðskiptabankarnir þrír fóru á
hausinn einn af öðrum. Fyrstu fund-
irnir fóru fram í Iðnó, þegar það var
sprungið var komið að NASA en svo
dugði ekkert minna en Háskólabíó.
Og reyndar dugði það ekki til.
„Ég er svo stútfullur af þakklæti
til allra þeirra sem lagt hafa hönd
á plóginn í undirbúningi þessara
funda,“ segir Gunnar. „Allir gera
þetta í sjálfboðavinnu. Sumir þeirra
sem eru í þessu hafa misst vinnuna
á meðan aðrir gera þetta samfara
vinnunni sinni. Atvinnurekendur
okkar hafa verið ótrúlega þolinmóð-
ir því auðvitað tekur það sinn tíma að
standa í þessu.“
Hópurinn telur hátt í þrjátíu
manna þverskurð úr þjóðfélaginu,
bæði fólk sem hefur komið nálægt
pólitík og fólk sem aldrei hefur svo
mikið sem strokist við nokkurn ís-
lenskan stjórnmálaflokk. Hópurinn
hefur ekki myndað sér langa fram-
tíðarsýn að sögn Gunnars. Þó hitt-
ist hann á föstum tíma einu sinni í
viku, hefur sett á laggirnar vefsíðuna
borgarafundur.org og hefur mynd-
að nokkra minni hópa, meðal ann-
ars einn sem sér um textagerð, ann-
an sem er í kvikmyndagerð og enn
annan sem rýnir í hugmyndafræði.
Síðastnefndi hópurinn veltir meðal
annars fyrir sér hvað aflaga hafi farið
þegar þjóðin er komin jafn langt frá
merkingu orðsins „lýðræði“ og raun-
in er.
Í gær, fimmtudag, fengu Gunnar
og félagar svo aðstöðu í Borgartúni
3 þar sem eins konar miðstöð verð-
ur starfrækt á vegum hópsins. Þang-
að getur fólk komið og rætt málin og
boðið fram krafta sína í starfseminni
ef svo ber undir.
Hópur Gunnars og félaga hljóm-
ar eins og vísir að stjórnmálaflokki.
„Ég get ekkert fullyrt um það,“ segir
Gunnar en hann sjálfur hefur aldrei
tengst neinum stjórnmálaflokki.
„Þetta er þverpólitísk breiðfylking
fólks úr öllum flokkum og hreyfing-
um sem þú finnur, auk einhverra
sem tengjast ekki neinu slíku. Reynd-
ar hefur enginn ennþá sagst vera eða
hafa verið í Framsóknarflokknum,“
segir Gunnar og brosir. „En við ætl-
um ekkert að fara að skemma þetta
með einhverjum rosalegum pólit-
ískum yfirlýsingum um hitt og þetta.
Við erum þarna aðallega til þess að
reyna að opna umræðuna og kom-
ast í návígi við stjórnmálamennina.
Þegar ég var búinn að horfa á blaða-
mannafund eftir blaðamannafund,
án þess að fá nein svör, þá bara fékk
ég nóg og fór af stað. Hvað verður úr
þessu veit enginn.“
Sér fram á gjaldþrot
Gunnar sér fyrir sér að verða gjald-
þrota ef fram fer sem horfir. „Ég hef
alltaf lifað við það að vera skuldug-
ur, allt frá verðbólguskeiðinu upp
úr 1980 á þeim tíma þegar ég keypti
mína fyrstu íbúð. Fyrir tæpum
tveimur árum ákvað ég svo að breyta
mínu lífsmunstri, keypti minni íbúð
og gerði mín plön,“ segir Gunnar en
hann býr núna í Hólmgarði fyrir ofan
Bústaðaveg.
„Síðan þá hef ég staðið algjörlega
í skilum og sá fram á að geta ráðið
við þetta. Síðan breytist þetta auð-
vitað allt við þessar aðstæður. Ég sé
ekki fram á að geta ráðið við mínar
skuldbindingar innan einhvers x-
tíma ef þetta heldur svona áfram. Ég
sé því ekki betur en að ég verði einn
af þeim sem fara á hausinn, hvort
sem mér líkar betur eða verr. Fólk vill
helst ekki tala um þetta í fjölmiðlum
en mér finnst að fólk verði bara að
fara að viðurkenna þetta.“
Gunnar vinnur sem verkefnis-
stjóri hjá Emmes ís þar sem hann
hefur starfað síðustu ár. Hann hef-
ur hins vegar samfara því verið með
annan fótinn í leiklistinni. „Ég hef
alltaf unnið mjög sjálfstætt. Ég var að
reka sjoppur hér áður fyrr og hef svo
tekið að mér ýmis verkefni, til dæmis
í sölu- og markaðsmálum fyrirtækja
og við að endurskipuleggja dreifing-
arleiðir. Svo var ég að vinna lengi hjá
Sól-Víking en fór síðan af meira afli
í kvikmyndirnar og leiklistina,“ segir
Gunnar.
Hann lærði leiklist og leikstjórn
í Bretlandi á árunum 1994 til 1997,
fyrst í Emerson College og svo Bris-
tol Old Vic leiklistarskólanum. „Síð-
astliðin tólf ár hef ég unnið við hitt og
þetta tengt leiklistinni. Ég hef með-
al annars leikstýrt ýmsum áhuga-
leikhópum um land allt, sett upp
barnaleiksýningar, unnið við sjón-
varpsmyndir og sett upp verk í Borg-
arleikhúsinu. Árið 1997 tók ég breska
útskriftarnemendur úr Bristol hing-
að heim og við settum upp sýning-
una Northern Lights, sem hét Ísaðar
gellur á íslensku. Verkið fjallaði um
þrjár stúlkur frá Hull á Englandi sem
komu til Íslands til að vinna í fiski á
Suðureyri við Súgandafjörð. Þá fór ég
með hópinn á Tálknafjörð þar sem
þau æfðu leikritið og unnu í frysti-
húsi til að kynnast þessu frá fyrstu
hendi.“ Með í þeim hópi var leikar-
inn Oded Fehr sem hefur getið sér
nokkuð gott orð í Hollywood, meðal
annars leikið í kvikmyndinni Deuce
Bigalow: Male Gigalow og Mummy-
myndunum.
Kröpp kjör í æsku
Gunnar var orðinn þrjátíu og fimm
ára þegar hann fór út í leikstjórnar-
námið. Hann segist hafa dreymt um
það í æsku að starfa innan leiklistar-
heimsins en lítið gert til að láta verða
af því. Reyndar hafði Gunnar aðeins
daðrað við drauminn með starfi sínu
innan áhugaleikfélags með nokkuð
viðeigandi nafn, leikfélaginu Leynd-
ir draumar.
Í náminu í Bretlandi breyttust
gildi og lífsviðhorf Gunnars mjög
mikið. „Í Emerson College voru
nemendur af þrjátíu og fjórum mis-
munandi þjóðernum og maður lærði
því að meta allt öðruvísi fólk en mað-
ur þekkti áður, fólk sem hafði önn-
ur trúarbrögð, viðhorf og sjónar-
mið. Eins og þú veist þá verður fólk
oft vinir þeirra sem líkist því sjálfu,
en þarna fór maður að vingast við
fólk sem maður hefði kannski aldrei
vingast við áður. Þetta opnaði líf mitt
einhvern veginn, gerði mig þokka-
lega umburðarlyndari og víðsýnni.“
Gunnar fæddist á fæðingarheim-
ilinu í Kópavogi árið 1959, sonur Sig-
urðar Jóhannessonar og Huldu Reg-
ínu Egilsdóttur. Faðir hans, sem nú
er látinn, vann lengst af fyrir Reykja-
lund en móðir Gunnars vann nán-
ast alla tíð í mjólkurbúð í Kópavogi.
Gunnar er yngstur í fjögurra syst-
kina hópi sem samanstóð af þrem-
ur drengjum og einni stúlku. For-
eldrar Gunnars skildu þegar hann
var sex ára og segir hann að mamma
hans hafi alið þau systkinin meira og
minna upp ein.
Hann er ekki frá því að það hlut-
skipti að vera sonur einstæðrar móð-
ur og yngstur í systkinahópnum hafi
mótað hann að einhverju leyti. „Já,
ábyggilega. Ég ætla ekkert að þræta
fyrir það. Auðvitað voru þetta oft
töff tímar, við vorum frekar fátæk og
maður þurfti að berjast fyrir sjálf-
an sig. En ég er þokkalega sáttur við
það sem gekk á í gamla daga og líð-
ur vel með það hver ég er og hvaðan
ég kem.“
Ekki gott að vera á sjó
Gunnar var líka mikið í sveit sem
krakki, vetur sem sumar. „Ég var erf-
iður krakki og var því bæði í sveit og
á barnaheimilum. En þetta var ekk-
ert alvarlegt,“ segir Gunnar og lækkar
róminn. Hann fór fyrst á sjóinn þrett-
án ára gamall og að loknu skyldu-
námi hellti hann sér út í sjómennsk-
una af fullum krafti. Flutti þá úr
Kópavoginum vestur á Tálknafjörð til
bróður síns, sem var sex árum eldri,
og stóð Gunnar vaktina í fiskveiðum
og beitingu þar til hann var tuttugu
og eins árs.
„Þetta var þetta klassíska verbúð-
arlíf í einangruðu fiskiþorpi á Vest-
fjörðum. Mikið líf og fjör eins og
menn segja og ótæpilega drukkið.
En það býr gott fólk á Tálknafirði og
það þoldi manni ýmsan óskundann,“
segir Gunnar og hlær. „Það sýndi
manni umburðarlyndi því maður var
ágætlega duglegur til sjós. Og maður
varð mjög harður á
þessu, enda má segja að ég hafi
aldrei verið unglingur heldur fór frá
því að vera krakki yfir í að verða ung-
ur maður.“
Þrátt fyrir árin á sjónum og dugn-
aðinn þar átti starfið aldrei almenni-
lega við Gunnar. „Mér fannst ekkert
gott að vera á sjó. Ég hélt bara að ég
ætti að vera þar af því að ég þekkti
ekkert annað.“ Síðan Gunnar hætti
á sjónum rúmlega tvítugur að aldri
hefur hann varla stigið um borð í bát.
Og hann hætti ekki bara sjómennsk-
unni á þessum tímapunkti heldur
hætti hann líka að drekka.
„Það er búið að segja svo marg-
ar fyllibyttusögur í svona viðtölum
að ég nenni ekki að gera þetta að
svoleiðis viðtali,“ segir Gunnar og
brosir. Þegar blaðamaður spyr hann
samt aðeins nánar út í það hvernig
gekk að þurrka sig upp segir Gunn-
ar það hafa tekið smá tíma. „Ég fór í
nokkrar meðferðir á Silungapolli og
Sogni. Þetta var svolítið lengi að fara
úr mér. En mér finnst mjög eðlilegt
að drekka ekki í dag og finnst ekkert
merkilegt við það.“
Kynnist konunni í draumnum
Gunnar er fráskilinn fjögurra barna
faðir; afkvæmin eru allt stúlkur á
aldrinum sextán til þrjátíu og þriggja
ára. Hann á auk þess einn fósturson
sem fyrrverandi eiginkona hans átti
af fyrra sambandi. Barnabörnin eru
orðin sex og það sjöunda á leiðinni.
Fyrir hálfu ári kynntist Gunnar svo
portúgalskri konu, Cörlu Sofiu að
nafni, í gegnum sameiginlega vin-
konu þeirra. Fyrsta skiptið sem þau
hittust var fyrsti dagur Cörlu hér
á landi. Og það var býsna sérstök
upplifun fyrir Gunnar, svo ekki sé
fastar að orði kveðið.
„Ég er ekki mikið fyrir frásagn-
ir af því að fólk sjái fyrir framtíðina
og svoleiðis. En mig dreymdi þessa
konu sex mánuðum áður en við hitt-
umst í fyrsta sinn. Í draumnum stóð
hún inni í stofu hjá mér og var að
tala mig. Þegar ég sá hana fyrst stóð
hún svo á nákvæmlega sama stað og
mig dreymdi hana og leit nákvæm-
lega eins út,“ segir Gunnar og lyftir
brúnum með bros á vör.
Aðspurður segir Gunnar samtal
þeirra í draumnum ekkert hafa ver-
ið markvert. Bara „hello“ og fleira
í þeim dúr en ekkert sem benti til
þess að þarna væri kominn einhver
örlagavaldur í lífi Gunnars. „Ég bara
mundi eftir þessum draumi þegar
ég sá hana standa þarna.“
Gunnar kveðst ekki hafa sagt
Cörlu frá því strax þarna að hún
hefði birst honum í draumi nokkr-
um mánuðum áður. „Nei nei, ég
bara heilsaði henni. Ég ætlaði ekki
að fara að fæla þessa fallegu konu í
burt strax á fyrsta degi,“ segir hann
og hlær. Þremur dögum seinna fóru
Gunnar og Carla út að skemmta sér
með öðru fólki, fóru svo skömmu
seinna út að borða og að sögn
Gunnars fundu þau Carla fljótt að
þau voru eitthvað tengd. „Við fórum
því að vera saman og búum saman í
dag,“ segir hann en Carla er fjórtán
árum yngri en Gunnar.
Stend með sjálfum mér
Carla vinnur á hjúkrunarheim-
ili í Garðabæ og líkar vel. En þeg-
ar efnahagshrunið hófst lækkuðu
laun hennar vegna þess að minni
yfirvinnu var þá að fá. Í ofanálag
þarf hún að borga tvöfalt meira fyr-
ir gjaldeyrinn sinn til að geta borgað
af skuldum í Portúgal. Carla hefur
því farið að velta fyrir sér að undan-
förnu hvort það borgi sig fyrir hana
að vera á Íslandi.
Til tals hefur komið hjá Gunn-
ari og Cörlu að flytja til Portúgal.
„Ég gæti alveg hugsað mér að flytja
þangað en eins og staðan er í dag
ætla ég að standa með mér. Það er
líka ennþá verra ástandið í efna-
hagslífinu í Portúgal. Og auðvit-
að á maður ekkert að hugsa svona.
Maður á að hugsa hvernig maður
geti staðið upp og haft áhrif. Þannig
eiga Íslendingar að hugsa miklu oft-
ar. Ég ætla að sigla í gegnum þenn-
an storm og sjá hvað gerist. Standa
með sjálfum mér. Það er planið.“
 kristjanh@dv.is
„Þegar ég var búinn að horfa á blaða-
mannafund eftir blaðamannafund,
án þess að fá nein svör, þá bara fékk ég
nóg og fór af stað.“
„Mér fannst ekk-
ert gott að vera á
sjó. Ég hélt bara að
ég ætti að vera þar
af því að ég þekkti
ekkert annað.“
Carla Sofia vitjaði gunnars í draumi
hálfu ári áður en þau hittust fyrst.