Són - 01.01.2003, Blaðsíða 47

ÁFANGAR 47
Þess skal getið að stundum má sjá fornyrðislagið í fjögurra lína hætti,
sem í raun er átta línur sé ljóðið sett upp á þann hátt. Dæmi um það
eru „Rauðir sandar“ eftir Einar Ólaf Sveinsson í bókinni E.Ó.S. Þetta
er þriðja og síðasta erindið:16
Ríðum, ríðum um rauðar glóðir;
eigum að eilífu engan náttstað.
Sótrauð sígur sól í austri.
Afturkvæmt héðan engum verður.
Þannig má auðvitað setja þetta erindi fram:
Ríðum, ríðum
um rauðar glóðir;
eigum að eilífu
engan náttstað.
Sótrauð sígur
sól í austri.
Afturkvæmt héðan
engum verður.
Og vart getur eðlilegra fornyrðislag.
Í bókinni Kveðlingum birti Guðmundur Friðjónsson ljóðið „Helgi
jarðfræðingur“:17
Hann er hvassastur hamra og jökla
gil og grunnmúra gegnum sjá;
hefir lengst lesið lendra manna
jarðspyrnu jökla jörmunsögu
niðrí krappan kjöl kyngirúna.
Að baki þessari framsetningu er greinilega tíu lína fornyrðislag.
Guðmundur heldur uppteknum hætti í „Einar í Skógum“ í sömu bók
— en þá í fjórum línum.18
Eins og fram er komið dó fornyrðislagið ekki þótt 20. öldin gengi
í garð. Höfundar, sem orðaðir hafa verið við nýjungar, hafa notað
16 Einar Ólafur Sveinsson (1968:28).
17 Guðmundur Friðjónsson (1929:98).
18 Guðmundur Friðjónsson (1929:102–105).