Són - 01.01.2003, Blaðsíða 49

ÁFANGAR 49
bjartur og skýr
undir blágrænum himni
og ásjónu beinir
að alkyrrum fossi
sem hallast að berginu
hvítur og loðinn.
Svo fór að línufjöldi fornyrðislags varð sífellt frjálslegri. Kristján frá
Djúpalæk hefur sitt fornyrðislag í sex línum í ljóðinu „Öfgar“:22
Kertið er jökull,
kveikurinn eldur.
Eyða öfgar
hver annarri.
Lofa þó allir
ljósið í myrkri.
Þorsteinn Valdimarsson útfærir sjö lína fornyrðislag með þessum
hætti í ljóðinu „Á dimmum degi“:23
Einskis er örvænt.
Óhaggaðar
standa um sinn
stöður undir heimi.
— Í kverk við glugg
er karfa brugðin
tveggja spörva.
Allt virðist falla í skorður fornyrðislagsins þar til sjöunda línan kemur
ein og stök eins og næstu og síðustu línu vanti, sjálfsagt til að sú lína
verði sláandi.
Eftir Þorstein er einnig mjög fallegt ljóð, „Vöxtur“, í tveimur erind-
um sem eiga það sameiginlegt að sýnast eðlilegt fornyrðislag þar til
tvær síðustu línurnar birtast. Þær eru í báðum erindunum ljóð-
stafalausar og geta menn velt því fyrir sér hví Þorsteinn hefur þann
háttinn á. Þetta er fyrra erindið:24
22 Kristján frá Djúpalæk (1986:74).
23 Þorsteinn Valdimarsson (1975:65).
24 Þorsteinn Valdimarsson (1977:18).