Són - 01.01.2003, Blaðsíða 63

ÁFANGAR 63
„Hvort munum við hittast
hinum megin grafar?
milli þín og mín er
moldarveggir leggjast.
Trú ég þekki þína;
þó skal freista hvort hún
— vorar ástir veizt þú —
vogar neitun þreyta.“
Og endarími í fjórðu og áttundu línu skreytir hann eftirfarandi hátt-
lausu og fer þá nafn háttarins að orka tvímælis:62
Við að vernda og bjarga
vinur minn féll ungur.
Þannig er til unnar
ágætast að hníga.
Vörn, af heimahólmi,
hetjan mín var borin.
Sú skal bata böli
bótin ættarvíga.
Hér að framan er þess getið að menn settu í sama erindi fornyrðislag
(hálft) og endarímaðan nýrri hátt — eða hluta hans. Hannes Hafstein
leikur svipaðan leik í ljóðinu „Ölfusárbrúin“ er hann lætur hálfan
dróttkvæðan hátt mynda erindi á móti fimmkvæðum fjórum línum,
endarímuðum:63
Þunga sigursöngva
söng hér elfan löngum.
Köld í voðaveldi
vegu sleit hún sveita.
Nú er vort að syngja sigurljóðin,
sigruð stynja rembilátu flóðin.
Nú er loksins elfar harðstjórn hrundið,
hennar einvald föstum skorðum bundið.
62 Stephan G. Stephansson (1954:300).
63 Hannes Hafstein (1951:117).