Són - 01.01.2003, Blaðsíða 83

LIMRUR 83
Hann Sigurður sálugi á Vatni, –
seint held ég maðurinn batni –
bæði konum og köllum
illt gerði öllum,
af einstakri vandvirkni og natni.
Hér ber þess reyndar að geta að það er aðeins þriðja braglína sem er
sér um stuðla þar sem ljóðstafur fimmtu línu er höfuðstafur við stuðla
fjórðu línu.
Hugsanlega gætu ljóðstafir í einni limru mest orðið tíu. Þá væru
tveir stuðlar í hverri braglínu. Það væri bragfræðilega rétt en ekki
hefur fundist dæmi þess enda væri slíkur kveðskapur án efa heldur
rislítill. Dæmi fannst um níu ljóðstafi í sömu limrunni og þótti nóg.
Hún er að vísu alls ekki illa gerð en einn höfuðstafur í fimm
braglínum hlýtur þó að vera lágmark. Limran er eftir Jónas Árnason
og kallast „Um tilgangsleysi“:20
„Ég undrast þá flamingófugla
sem um pólitík þrátta og þrugla;
því að allt hvort sem er
til andskotans fer,“
sagði vitur og víðlesin ugla.
Eins og fram kemur hér á undan er ekkert við það að athuga að ein-
stakar braglínur séu sér um stuðla, þ.e. að þar séu tveir stuðlar sem ekki
tengjast með höfuðstaf við næstu braglínu á eftir. Eins verður þó að gæta
þegar þannig er ort. Séu t.d. tvær fyrstu línurnar hvor með sína stuðla
er betra að það séu ekki sömu stafirnir eða hvorir tveggja stuðlarnir séu
sérhljóðar. Sérstaklega virðist hagyrðingum þó hætta til að stuðla á þann
hátt í síðustu línunum þremur. Hér má skoða þriðju, fjórðu og fimmtu
línu í limru eftir Jónas Árnason sem hann kallar „Happy ending“:21
Á allan hátt andstyggð var Nóra,
og ofsótti mann sinn hann Dóra.
Svo að endingu hún dó
og gekk aftur og bjó
síðan alsæl með Írafells-Móra.
20 Jónas Árnason (1994:14).
21 Jónas Árnason (1994:27).