Són - 01.01.2003, Blaðsíða 54

ÞÓRÐUR HELGASON54
Ljóðahátturinn verður eins og fornyrðislagið viðfang ýmiss konar
tilrauna eins og raunar kemur fram hjá Bjarna Thorarensen. Býsna
algengt er að blanda saman ljóðahætti og fornyrðislagi eins og hér sést
hjá Bjarna í „Persii“ (eitt erindi):35
Hver kenndi poppa
„heill vertu!“ að segja
ellegar krákum
kenndi að þreyta
manns at tala máli?
Erindið er fimm línur og virðist fornyrðislag þar til síðasta línan, með
tvo stuðla, undirstrikar að seinni hlutinn er ljóðaháttur (hálfur).
Hið sama má sjá í „Undir annars nafni“ eftir Jónas Hallgrímsson:36
Hví und úfnum
öldubakka
sjónum indælar
seinkar þú að fela,
blíða ljós,
að bylgjuskauti
hnigið hæðum frá?
Þessa háttablöndun má víða sjá alla 19. öld og fram á hina 20.
Skáldkonan Bína Björns (Jakobína B. Fáfnis) yrkir svo í ljóðinu „And-
vana brosdulda barn!“ þar sem fyrri hluti erindisins er ljóðaháttur en
síðan tekur fornyrðislag við:37
Ó lífsins guð,
hví var ljós hér slökkt?
Spyr ég svo enn og aftur,
sár það veitt
er seint mun gróa,
móðurhjartanu
miskunnarlaust!
35 Bjarni Thorarensen (1847:219).
36 Jónas Hallgrímsson (1980:22).
37 Bína Björns (1973:38).