Són - 01.01.2003, Blaðsíða 85

LIMRUR 85
talmáli (og ekki síður ef þess þarf með vegna hrynjandinnar í limr-
unni) renna tvö atkvæði saman í eitt, þ.e. gerði hann verður gerð’ann.
Hér má líta á aðra limru sem er eftir Jónas Árnason. Hana kallar
hann „Æijá“:23
Út í sandinn vor róttækni rennur.
Loginn rauði við slitranda brennur.
Og í makindadá
falla markmiðin há.
Og hann Megas er kominn með tennur.
Þarna er stuðlasetning líka rétt. Hér eru tveggja atkvæða forliðir (sjá
skáletur) í öllum bragliðum.
En vegna þess hve forliðirnir eru fyrirferðarmiklir hættir mönnum
til að setja ljóðstafinn þar og er það að sjálfsögðu rangt. Hér má líta á
tilbúið dæmi eftir greinarhöfund:
„Hann Otkell er samur við sig,“
sagði höfundur Njálu við mig.
„Brekkunni móti
á melum og grjóti
merinni reið hann á slig.“
Sé gert ráð fyrir að langlínur (fyrsta, önnur og fimmta lína) hafi allar
þrjá bragliði eins og algengast er í limrum verður að líta á sagði í
annarri línu sem tvöfaldan forlið. Út frá því sjónarmiði er stuðlasetn-
ing þessarar limru röng. Höfuðstafur hefði samkvæmt því átt að
koma þar sem stendur höf- sem þá hefði orðið fyrsta ris línunnar.
VI Lokaorð
Sú tilraun sem hér er gerð til að setja fram bragreglur í limrukveðskap
er byggð á þeim hefðum sem skapast hafa hér á landi eftir að vin-
sældir limrunnar tóku að aukast á sjöunda áratugnum. Hér er tekið
mið af því sem algengast er en hinu má ekki gleyma að til eru
skemmtileg frávik frá því sem hér kemur fram og engar af fyrrnefnd-
um reglum eru algildar. Hjá limruskáldum hefur skapast sú ágæta
23 Jónas Árnason (1994:7).