Són - 01.01.2010, Síða 164

KRISTJÁN ÁRNASON164
IX Ljóðstafir í dægurlagatextum
Tilkoma atómskáldskapar var ekki eina byltingin sem átti sér stað í
íslenskri menningu á 20. öld. Dægurtónlist að erlendri fyrirmynd og
beinn innflutningur á rokk- og popptónlist var ekki síður stór við -
burður í menningarsögunni. Sem kunnugt er hafa áhrif enskunnar
farið sívaxandi á seinni hluta tuttugustu aldar og það sem af er þess -
ari, og mikill hluti íslenskra popptónlistarmanna kýs að nota ensku til
að tjá sig. Og þykir mörgum nóg um. En einnig hefur orðið til mikill
fjöldi íslenskra texta, sem sungnir eru við innlend eða erlend dæg -
urlög. Hér er fróðlegt að huga að stöðu ljóðstafa. Ekki gefst hér rúm
til að gera á þessu neina tæmandi athugun, en látið nægja að taka
nokkur dæmi og reifa það mál hvaða gildi ljóðstafir hafa (eða hafa
ekki) í dægurlagatextunum.
Um miðja öldina var algengt að samdir væru íslenskir textar við
erlend rokklög og þau flutt af innlendum listamönnum. Oft fjölluðu
þessir textar um íslenskan raunveruleika. Dæmigert umfjöllunarefni
eru mót íslenskrar sveitamenningar og dægurmenningar í þéttbýli.
Minnisstæðir þeim sem ungir voru um miðja öldina eru textar eins og
Bjössi á mjólkurbílnum og Óli rokkari. Einn af þessum gömlu vinsælu
textum er Lóa litla á Brú, sem saminn var við lag sem Elvis Presley
hafði gert vinsælt. Höfundur textans er Jón Sigurðsson (Jón í bank -
anum), en hann byrjar svo:
(16) Lóa litla á Brú,
var laglegt fljóð
svo ung og glöð
og æskurjóð
Hún vildi fá
sér vænan mann
og vera alltaf svo blíð og góð við hann.
Og eitt sumarköld
ók einn Sveinn í hlað
á litlum bíl
og Lóu bað
aka með
sér upp í sveit
o.s.frv.