Glóðafeykir - 01.11.1972, Blaðsíða 40

40
GLOÐAFEYKIR
Tryggvi. Fyrir prédikun var sunginn sálinurinn: „Ó, syng þínum
Drottni Guðs sa£naðarhjörð“ og þetta fallega sálmalag hljómar enn
fyrir eyrum mér. Það var raunar líkt séra Tryggva að velja þennan
sálm, sem inniheldur lofgjörð og bæn.
Meðhjálpari var Stefán Vagnsson, sem þá mun ltafa búið á Flugu-
mýri á móti tengdaföður síuum. Stefáu var hinn vörpulegasti á
velli og las bænina vel og skörulega. Mér faunst hann marka tíma-
mót í bænalestri í heyranda hljóði. Þeir meðhjálparar, sem ég hafði
áður heyrt lesa bæn í kirkju, voru Tómas á Bústöðum og Guð-
mundur á Reykjarhóli. Faðir minn las húslestur í þeim sama tón,
og sumir prestar notuðu hann líka, eins og séra Hallgrhnur í
Glaumbæ. Þetta var langdreginn söngtónn, tónn 19. aldar. Hver
tíð hefur sitt form eða tón, og sítt hár er „tónn“ vorra tíma.
Ekki man ég neitt úr ræðu prestsins og eru mér þó margar ræður
hans minnisstæðar enn í dag.
Eftir messu bauð staðarhaldari, ]ón bóndi, til stofu, sat þar við
borðið með gestum sínum, sagði fátt en veitti vel. Auk Jóns eru
mér séistaklega minnisstæðir tveir menn aðrir, þeir Halldór F.inars-
son á SyðstugTund og F'.inar Jochumsson, bróðir Matthíasar skálds,
og vil ég nú gera nokkra grein fyrir þeim öllum.
Jón Jónasson á Flugumýri var einn af ríkustu bændum í héraðinu,
harðduglegur bóndi og hygginn, hafði gott bú og ávallt gnægð
heyja. Hann keypti Flugumýri árið 1896 og flutti þangað sarna ár
frá Bakka í Öxnadal og var þá orðinn vel efnaður, átti nokkrar
jarðir fyrir norðan. Jón bjó síðan á F'lugumýri til 1982, að sonur
hans tók við búi, en Jón andaðist árið 1936. Jón var talinn dulur í
skapi og stundum kaldlyndur en raungóður, ef til hans var leitað
os; vinur vina sinna. Það sa°ði nxér Stefán á Höskuldsstöðum. að
hann hefði þekkt Jón vel og líkað því betur við hann, sent hann
kynntist honum meir.
Jón á Flugumýri lánaði stundum peninga, sem fáir bændur gátu
á þeirri tíð.
Rögnvaldur Jónsson fiá Þorleifsstöðum sagði mér einhverntíma
eftirfarandi sögu: Rögnvaldur bjó á ýmsum stöðum í Akrahreppi
og var fátækur á þeim tíma. Eitt sinn varð hann fyrir þ\ í óhappi að
missa kú, einu kúna, sem hann átti, eða aðra af tveim, og varð að
kaupa kú í staðinn, en til þess vantaði hann peninga. Rögnvaldur
fór þá til Jóns á Flugumýri og tók Jón honuin vel og lánaði honum
kýrverðið. Svo fylgdi Jón viðskiptamanni sínum á leið, sem höfð'-
ingja var siður. En áður en þeir skildu, lét Rögnvaldur þess getið,