Glóðafeykir - 01.11.1972, Blaðsíða 64

64
GLOÐAFEYKIR
ísak Jónsson var meðalmaður á vöxt og vel farinn allur. Hann
var tiltakanlega hvatur og snöggur í hreyfingum, áhlaupamaður við
öll störf. „Þó að Isak hefði verið öðrum mönnum líkur, myndi
íslenzk kennarastétt, starf og dagfar í íslenzkum skólum, hafa tekið
drjúgan svip af honurn eftir svo langa vist á fósturheimili íslenzkra
kennara. En Isak var ekki öðrum mönnum líkur. Þeir eru miklir
persónuleikar, sem ólíkir eru öðrum mönnum á betri veg. ísak var
e.'nn þeirra .... ísak var hamhleypa til verka, og það var hóflítil
ástríða hans að ljúka hverju veki á réttri stund og réttum stað. Því
var hann kröfuharður við sjálfan sig og aðra um sérhvert verk. Hann
var skapmikill og stjórnsamur, og honum var lagið að skipuleggja
jafnt einstök verk sem heila stofnun af nákvæmni og framsýni. —
Hann var einlægur, hreinn, drengilegur og hreinskiptinn við hvern
sem var að eiga. Við fyrstu atlögu gat hann verið óvæginn og ein-
ráður, en var, þegar á reyndi, flestum mönnum fúsari til að leita
hins bezta hlutar hverjum manni til handa, öruggur, úrræðagóður
og skjótráður“. (Dr. Broddi Jóh.)
Guðrún Guðmundsdóttir, ráðsk. í Litluhlíð í Vesturdal, lézt þ.
3. des. 1963.
Hún var fædd í Héraðsdal 16. maí 1920, dóttir Guðmundar bónda
í Stapa o. v., Jónssonar, og konu hans Ingi-
bjargar Jónsdóttur. (Sjá þátt um Guðmund
í Glóðaf. 1970, 12. h„ bls7 44).
Guðrún mun hafa alizt upp með foreldr-
um sínum, fyrst á ýmsum bæjum í Akra-
hreppi og síðan á Sauðárkróki. LTm 1940
giftist hún frænda sínum, Jóni, syni Jóns á
Hofi í Vesturdal, Guðmundssonar, og sam-
býliskonu hans Soffíu Jónsdóttur, en hún
var systir Guðmundar, fijður Guðrúnar. —
(Sjá þátt um Jón á Hofi í Glóðaf. 1970,
11. h„ bls. 66). Reistu þau nýbýlið Hofs-
völlu í landi Hofs árið 1944 og bjuggu þar
til 1953, er þau slitu samvistum. Eftir það réðst Guðrún ráðskona
til Olafs bónda Guðmundssonar í Litluhlíð í 'NAsturdal og átti þar
heima til æviloka. Þau hjón, Guðrún og Jón, átti ekki börn, er upp
kæmust.
Guðrún Guðmundsdóttir var í meðallagi há og þó naumlega,
þrekvaxin, þeldökk, vel farin í andliti og snotur ásýndum. Hún var
Guðrún Guðmundsdóttir