Glóðafeykir - 01.11.1972, Blaðsíða 59

GLOÐAFEYKIR
59
lega verki farin; hélzt þar í hendur atgervi, smekkvísi og frábær
dugnaður.
Þá um sumarið kynntist hún Kristjáni Hansen frá Sauðá, bróður
Friðriks Hansens (sjá Glóðaf., 5. h., bls. 33);
felldu þau hugi saman og bundust heitum.
Þau gengu í hjónaband haustið 1909, hófu
búskap á Sleðbrjót í Jökulsárhlíð næsta
vor og bjuggu þar eitt ár, fluttu þá aftur
hingað vestur, fyrst að Sauðá og síðan til
Sauðárkróks, þar sem þau bjuggu æ síðan.
Kristján var hið mesta glæsimenn, sem þeir
allir Sauðárbræður, höfðingsmaður í sjón
og raun. Hann var vegavinnuverkstjóri hér í
Skagafirði um langt skeið. Er þeim, er þetta
ritar, persónulega kunnugt um, að Geir
Zóéga, vegamálastjóri, mat hann og virti um
aðra fram og taldi hann einn af sínum allra beztu verkstjórum. —
Kristján var mörg ár sláturhússtjóri hjá K. S. Hann var heill og
traustur samvinnumaður. Hann átti sæti í stjórn Kaupfélags Skag-
firðinga frá 1938 til lokadags, en hann lézt 26. maí 1943, 58 ára
gamall, öllum harmdauði.
Ekki varð þeim hjónum bama auðið, en kjördóttur áttu þau,
Gunnhildi, systurdóttur Kristjáns. Ólu þau hana upp allt frá fæð-
ingu og bundu við hana mikið ástríki. Gunnhildur lézt árið 1957,
aðeins hálffertug að aldri. (Sjá Glóðf. 10. h., bls. 74). F.ftir það
bjuggu þau tvö í litla hi'isinu við Kirkjutorg, Þórey og Arni, tengda-
sonur hennar. Var það henni ómetanlegur styTkur, aldraðri konu
og einstæðri, að eiga að slíkan dreng sem tengdasonur hennar reynd-
ist henni.
Son eignaðist Kristján áður en hann giftist, Steingrím. Hann fórst
með skipi um tvítugsaldur.
Þórey Hansen var í góðu meðallagi á vöxt, björt á yfirbragð, fríð
og forkunnar glæsileg kona framan af árum, enda kölluð Tungusól
austur þar í Hróarstungu. Og raunar hélt hún reisn sinni alla stund,
þótt eigi tæki á heilli sér árum saman. Hún var vel gefin og gerð,
skemmtilega greind og margfróð, enda las hún ósköpin öll; ættfróð
og stálminnug, meðan heil var og hraust, kunni kynstrin öll af sög-
um og sögnum, vísum og kvæðum og sagði ágætlega frá. Hún var
iiöfðingskona, hreinlynd og trygg, skaprík nokkuð, en glaðlynd og
ræðin, hafði óskorað yndi af að veita gestum, háum og lágum, enda
Þórey S. Hansen