Skagfirðingabók - 01.01.1993, Síða 180

SKAGFIRÐINGABÓK
láta embættið af hendi. Hann sló þó eftirmann sinn um lán að
skilnaði en galt aldrei að fullu til baka og hugði á hefndir, að
því er Espólín segir í ævisögu sinni. Komst Jón og í vandræði
er hann hlýddi ráðum Finns og setti menn nokkra í gapastokk
fyrir litlar sakir. Drykkjufélagi Finns frá Höfn, Þórarinn Lilien-
dahl, var settur yfir Borgarfjarðarsýslu um þessar mundir en
hann kembdi ekki hærurnar, lifði ekki ár í embætti. Fékk Finn-
ur sýsluna 1793 og settist að í Bæ. Segir Espólín að Olafur
Stefánsson stiftamtmaður hafi stutt hann.IA Ekki undi hann þó
hag sínum þar — hefur kannski þótt langur kaupstaðarvegur-
inn — því brátt leitaði hann eftir því við Jón Espólín að þeir
hefðu skipti á sýslum. Þá var Espólín raunar búinn að fá sig
fullsaddan af Snæfellingum og féllst því á beiðni Finns. Voru
þeim veitt sýsluskiptin 16. september 1796, sama ár og bisk-
upsekkjan í Neðra-Asi lézt.
7. júlí var mikið um dýrðir hjá Magnúsi Stephensen á Leirá
er haldið var tvöfalt brúðkaup. Þar kvæntist Jón Espólín Rann-
veigu Jónsdóttur en Finnur Jónsson kvæntist Ulfdísi Jónsdótt-
ur frá Botni í Hvalflrði. Þeir voru þó ekki skildir að skiptum
og er þeir riðu góðglaðir heim af þingi um Botnsheiði sumarið
1798 lentu þeir í áflogum. Hefur það verið ójafn leikur því að
Jón Espólín var heljarmenni að burðum og er gefið í skyn í
Ævisögu hans að hann hafi beinlínis flengt Finn.'7
Næstu árin varð vegur Finns einna mestur. Sýslumannshjón-
in fengu til ábúðar eina af jörðum Stapaumboðs, Sveinsstaði í
Neshreppi ytri. Þetta var 16 hundraða jörð og fékk þokkalega
umsögn í Jarðabók Árna Magnússonar og Páls Vídalíns í byrj-
un 18. aldar, átti m.a. búðarstöðu og skipsuppsátur á Hjalla-
sandi.18
I manntalinu 1801 gefur að líta dálitla mynd af heimilinu á
16 Jón Espólín: Islands árbaskur XI, bls. 69.
17 Jón Espólín: [Ævisaga]. Mcrkir íslendingar V, bls. 170.
18 Jardabók V, bls. 232-33.
178