Skagfirðingabók - 01.01.1993, Blaðsíða 181

LÚSA-FINNUR
Sveinsstöðum. Þá er Finnur sagður 42 ára og Úlfdís 34 ára.
Kristján, 8 ára gamall sonur Finns og Kristínar Markúsdóttur,
bjó hjá þeim. Vinnukonur eru þrjár og vinnumenn sex, þar af
er einn titlaður smiður. Tvennt af vinnufólkinu er gift en ekki
kemur fram hvort þau eru hjón eða hvort makar þeirra eru
fjarstaddir. Eitt sex ára stúlkubarn er niðursetningur. Vinnu-
menn sýslumannsins hafa vafalaust róið á útvegi hans.
Tvær fjölskyldur voru í húsmennsku á Sveinsstöðum um
þessar mundir, annars vegar miðaldra hjón með þrjú börn og
hins vegar hjón með tvö ung börn og vinnukonu. Alls voru því
23 í heimili.
En það er skemmst frá því að segja að Finnur varð ekki far-
sæll í hlutverki yfirvalds og embættisvirðingunni var hann ótrú-
lega fljótur að týna. Hann virðist hafa haldið gömlum háttum
um drykkjusiði og sjálfsagt hafa vinnukonunum þá ekki alltaf
verið greiðar undankomuleiðir. Segir Espólín að hann hafi orð-
ið „kvenhollur og ráðlítilú við drykkju þó að honum væri ann-
ars margt vel gefið.19 Heimildum ber raunar saman um að Úlf-
dís hafi einnig verið drykkfelld í meira lagi og vergjarnari en
æskilegt gat talizt um sýslumannsfrú. Hún hafði upphaflega
verið eins konar ráðskona hjá Finni og þó orðasveimur væri
lengi á kreiki í Borgarfirði um að hún hefði þá orðið þunguð
eignuðust þau engin börn saman. Espólín lýsti þeim hjónum
svo:
Finnur Jónsson ... var meðalmaður á vöxt, nokkuð reig-
ingslegur að sjá, hökulangur; hann var allvel að sér í
mörgu en haldinn áleiknissamur og óþokkaðist mjög
fyrir honum og stundum meira en hann vann til, fórst
og oft óliðlega ef hann var við öl, bætti og kona hans lítt
fyrir honum, drakk hún eigi síður eða var siðlátari.20
19 Jón Espólín: Ulands árbakur XI, bls. 69-
20 Sama rit, bls. 132. Stafsetning færð til nútímahorfs.
179