Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1969, Blaðsíða 97

MÚLAÞING
95
upp fötum á mannskapinn. Var Eyjólfur því fatafár og í
kaupstað fengust e'kki föt utan boldang í vinnuföt og mun
það eittíhvað hafa verið keypt.
Það var vorið 1874, árið áður en Eyjólfur átti að fermast,
að hann langaði að fara til kirkju þegar börnin voru fermd
og sjá og kynnast hvernig börnin hegðuðu sér við ferming-
una. En nú var sá hæ.ngur á fyrir Eyjólfi að hann var í meira
lagi fátækur af fötum. Hann átti að vísu buxur sem teljast
máttu nothæfar þó ekki væru þær nýjar, en jakka átti hann
engan eða buru eins og þá var það fat kallað svo að fcetta
leit ekki sem bezt út með kirkjuferðina. Þá var þama á öðru
búi roskin kona sem Hólmfríður hét. Hún frétti nú um fátækt
Eyjólfs, að hann átti enga brúklega buru sem hann gat notað
til kirkjuferðar. Hún arkaði nú á fund Eyjólfs og sagði honum
hvað hún hefði 'heyrt, og nú langaði sig til að bæta úr þessu
svo að hann kæmist til kirkjunnar. Hún kvaðst eiga reiðtreyju,
ágætt fat og nýlegt. Sagðist hún nú vilja lána honum treyj-
u:na ef hann vildi þiggja hana svo hann kæmist til kirkjunn-
ar. Við þetta hýrnaði yfir Eyjólfi, hann hafði ekkert út á það
að setja að skrýðast reiðtreyju Hólmfríðar. Ekki sagðist hann
muna að neitt grín hafi verið gert. að sér í reiðtreyjunni.
Þetta sýnir hvað unglingar urðu og gátu gert sér að góðu á
þeim árum. En nú fara ?.ð nálgast 100 ár síðan þetta var og
margt breytist á skemmri tíma.
Hvernig treyja Hó'mfríðar hefur verið í sniðum veit ég
ekki, en um síðustu aldamót minnist ég þess að þær voru þann-
ig: Um herðar og brjóst voru þær víðar en um mittið mjög
nærskornar og náðu lítið niður fyrír mitti, og að aftan voru
tveir langii- spaðar sem náðu niður fyrir rass og vanalega
hafðir utanyfir söðulsveifinni. En sennPega hefur treyja Hólm-
fríðar verið með öðru sniði.
Ragnhildur
Um Ragnhildi systur Jóns get ég lítið sagt, sá hana aðeins
einu sinni og kynntist henni því ekki neitt. Hún var skjaldan