Jón á Bægisá - 01.11.1994, Side 51

Jón á Bægisá - 01.11.1994, Side 51
egg. Þeir sýndu enga vægð og fóru jafnilla með alla, börn sem gamlar konur. Þorpsbúar, sem voru örvæntingu nær eftir tvær eða þrjár slíkar heimsóknir, sendu stundum æðsta mann þorpsins til jarðeigandans í næsta nágrenni til þess að beiðast hjálpar. Þannig eignuðu jarðeigendur sér þorpin. Lögreglu- þjónninn frá Baludj hafði þetta frá föður sínum. Hann varð aldrei bóndi sjálfur, en hafði alltaf, nærri því eins lengi og hann mundi eftir sér, borið vopn og verið liðsmaður jarðeigandans. En í æsku hafði hann orðið fyrir hvorutveggja — ránum og heimilisleysi. Hann varð skelfingu lostinn, þegar honum varð hugsað til þess, að sjálfur var hann nú kominn á mála hjá hernum. Enginn vissi betur en hann sjálfur, hve marga varðliða og hermenn hann liafði skotið og drepið meðan hann var ræningi fyrr á ævinni: „Jafnmarga og hárin á höfði mínu,“ hafði hann fyrir vana að segja. Honum var ómögulegt að hugsa sér tilveru án vopna. Hann var nánast fæddur með byssu í höndum, alinn upp með skotvopnum og mundi líklega deyja með byssu í hendi. Það var honum jafn eðlilegt að ráða manni bana og drekka vatn. Aðeins einu sinni hafði hann fundið til óþæginda eftir að hafa banað manni. Það var eitt sinn í heitri eyðimörkinni, að hann hafði veitt ungum hermanni með úlfalda eftirför á hestbaki. Þegar úlfaldinn varpaði sér örmagna niður á jörðina, kastaði hermaðurinn ungi byssunni frá sér og leitaði skjóls bak við klyfsöðul úlfaldans. Lögregluþjónninn frá Baludj skaut nokkrum skotum upp í loftið og gekk svo yfir til hans. Hann tók byssu hermannsins upp af jörðinni og miðaði á höfuðið, sem sást gægjast upp yfir klyfsöðulinn, þegar ungi hermaðurinn grátbað hann: „Ég biðst vægðar, bróðir, skjóttu mig ekki.“ „Hvað á ég annars að gera við þig? Þú ferst hvort sem er úr þorsta hér í eyðimörkinni, ef ég sleppi þér.“ Síðan hugsaði hann málið á ný og tautaði fyrir munni sér: „Það er svo sem eins gott að vera spar á byssukúlurnar." Ilann greip því taum úlfaldans og sagði við hermanninn um leið og hann bjó sig til brottfarar: „Smáspöl héðan er vatnsból. Reyndu að koma þér þangað.“ Hann reið á burt og teymdi úlfaldann með sér. Fljótlega áttaði hann sig á, að úlfaldinn yrði honum aðeins til trafala. Hann ákvað því að sleppa úlfaldanum lausum. En var hyggilegt að skilja þá eftir saman, úlfaldann og dátann? Hann sneri því aftur og svipti hermanninn lífi með einu byssuskoti. Þetta var eina morðið sem stöku sinnum þjáði hann. Hann gerði sér líka grein fyrir, að hann mundi hljóta slíkan dauðdaga. Faðir hans, tveir bræður og flestir ættingja hans höfðu fallið fyrir óvinakúlu. Þegar jarðeigendui' urðu að ílytja til Teheran til að verða þingmenn, hafði hann ekki átl aðra kosti en ganga í herinn. Hann hafði þó ekki séð fram á, að hann yi'ði sendur að heiman, og þá til Gílan þar sem kuldinn og bleytan eru svo yfirþyrmandi. Lögregluþjónninn frá Baludj hafði ekki minnsta áhuga á manninum frá Gílan. Honum stóð algjörlega á sama, hvort hann reyndi að flýja eða léti flytja sig af frjálsum vilja. Fyrirmælin frá Fumen voru að skjóta hann, ef hann reyndi að flýja undan þeim. Hann treysti fyllilega á byssu sína, hann mundi ekki missa marks! Lögregluþjónninn frá Baludj hugsaði að staðaldri um, hvernig hann ætti að útvega sér peninga og leggja á flótta aftur heim til heitrar eyðimei'kurinnar, sem er svo víðáttumikil að herinn mundi aldrei finna hann. á - LESIÐ MILLI LÍNA 51
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Jón á Bægisá

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Jón á Bægisá
https://timarit.is/publication/1166

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.