Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1878, Síða 53

43
1878
frá landshöfðingjanum, hefir velnefndur stjdrnarherra auk [tess látið í Ijósi, að hann verði 49
að vera á sama máli og landshöfðingi um það, að framangreind aðaluppástunga sje að 28. febr.
öllu leyti takandi í'ram yfir vara-uppástunguna, og mundi sjor því þykja mikilsvert, ef
innanríkisstjórnin sæi sjer fœrt að verða við ósk alþingis, og aðhyllast ferðaáætluti þá, er
það girnist.
Út af þessu er eigi látið undan falla að tjá yður þjónustusamlega það sem nú
skal greina.
Eptir ferðaáætlun þcirri, er póststjórnin hefir áður sott, fer skip «hins samcinaða
gufuskipafjelags'i 7 ferðir á ári fram og aptur milli Kaupmannahafnar og Keykjavíkur, cins
og hinum vitðulega stjórnarherra er kunnugt, og kemur við í Skotlandi, Færeyjum og
Vestmannaeyjum, en skip stjórnarinnar, Díana, fer 3 ferðir ntilli Kaupmannahafnar og
Keykjavíkur, þannig, að skip þetta fer líka í kringum íslaud í hverri ferð og kemur í
hverri ferð við í Skotlandi og Færeyjum báðar leiðir. Eptir aðafferðaáætlun þeirri, er
landshöfðinginn hefir lagt til að aðhyllst væri, er nú stungið upp á að bréyta þessu þann-
ig, að fækka ferðum skipsins frá «hinu sameinaða gufuskipafjelagi» úr 7 ofan í 6, on
láia skipið aptur leggja leið sína norðan um ísland tvisvar sinnum, í sumarmánuðunum,
báðar leiðir, fram og aptur. Til vara er stungið upp á, að láta Díöuu eigi fara nema
tvær ferðir aila leið milli Kaupmannahafnar og Reykjavíkur, og koma þá við í Christjans-
sand og Lerwik og í Færeyjum, og auk þess tvær ferðir kringum Island.
Landshöfðinginn hefir í framangreindu brjeíi mælt innilega með aðaluppástuhg-
unni, og leitazt við að sýna og sanna, að eigi sjeu neinar póststjórnarlegar ástœður til
að vera henni mótfallinn, og að veruleg framför mundi að hcnni í samanburði við ferða-
áætlun þá, cr nú er farið eptir,að því er snertir samgöngurnar yfir höfuð að tala og verzl-
unarviðskiptin bæði milli íslands annars vegar, og Danmerkur og annara lauda liins veg-
ar, og eins milli hjeraða og landsfjórðunga á íslandi.
Innanríkisstjórnin hcfir þó því miður eigi sjeð sjer fœrt að verða við óskum al-
þingis, og það einkum vegna póstsambandsins. pað sem er og verður að vora aðalatriðið
fyrir póststjórnina, er um þetta mál er að rœða, er að búa svo um, að póstgöngiirnar
milli Danmerkur og íslands, sjer í lagi lleykjavíkur sem höfuðstaðar landsins, verði svo
áreiðanlegar og reglulegar sem framast er auðið, og scm óhættast við tálmunum af ís
eða öðrum atvikum, er eigi verður við sjeð. því var það af ráðið, er auknar voru póst-
gufuskipaferðirnar lil íslands nú fyrir 2 árum, að hafa ferðaáætlunina þannig, að eigi fœri
nema annað póstgufuskipið umhverfis ísland, en hitt skipið skyldi halda við samgöngun-
um milli móðurlandsins og eyjarinnar reglulega og tálmunarlaust, og að þótt svo bæri
undir, að skipið, sem fœri kringum landið, Díana, tepptist eða tofðist vegna íss eða ann-
ars, þá gætu þessar samgöngur haldizt í skorðum að því er liitt skipið snerti, samkvæmt
ferða-áætluninni. Að láta það skipið leggja leið sína norðan um Jandið, svo sem stungið
er upp á, mundi hœglega geta valdið óreglu í ferðaáætluninni, vegna þess, að það á þá
að koma svo víða við, sigla inn torfœra firði o. s. írv., og hittist svo á, að ís bæri að
landinu þegar það væri á ferðinni, gæt.i slíkt auðveldlega valdið því, að ferða-
áætlunin fœri alveg úr lagi, til mikils meins fyrir póstíiutninginn, farþiggjendur og verzl-
unarviðskiptin yfir höfuð að tala. £>etta ríður algjörlega baggamuninn í póststjórnarlegu
tilliti gegn því að aðhyllast aðalferðaáætlunina, enda kannast landshöfðinginn við í brjefi
sínu, að póststjórnin hafi þar reikið til síns máls; en hann heldur því fram, að tálmanir
þær, sem hinni eptirœsktu ferðaáætlun standi af ísnurn, sjcu eigi óldeyfar. Hann segir,
að gjört sje of mikið úr því, hvað ísinn geti orðið háskalegur ferðum þessum, með því að
ferðir skipsins frá «hinu sameinaða gufuskipafjelagi» norðan um ísland lendi í básumar-
mánuðunum, með öðrum orðum á þeim tíma árs, er það sjc undantekning, ef ís verði að
farartálma, og í annan stað er hann á því, að bœta mætti úr vandræðunum, ef ísinn
teppti eða tálmaði för skipsins norður fyrir landið, með því að leggja fyrir skipstjóra, að
undir eins og hann hitti fyrir ís fyrir austan land eða norðan, skuli hann snúa við og
halda til Keykjavíkur með farþegjana, póstflutninginn og farminn allan, þannig, að liann
verði kominn til Reykjavíkur fyrir hinn tiltekna komudag þangað. Auk þess fer lands-
höfðingi því fram í uppástungu sinni, að skipið skuli síðan reyna til um leið ogþað fer
á stað á venjulegum tíma að koma farþegjum og öðru, sem það hcfir meðferðis, norður
fyrir land þangað sem það á að fara, cn hitti það ]>á enn fyrir ís, skuli það snúa við
vestur fyrir land og suður og halda til Kaupmannahafnar.