Orð og tunga - 01.06.1998, Qupperneq 64

52
Orð og tunga
Lokaorð
Almenn íslensk orðabók. Staða og stefnumið er þema þessa málþings um íslenska
orðabók, eins og ég vitnaði til í upphafi. Hvað stöðu almennrar íslenskrar orðabókar
varðar má vitna aftur til formála IO þar sem segir:
... mun því enn nokkurt misræmi milli fræði- og starfsgreina. Þannig eru
ýmsu úr verkfræði og handiðnaði lítil eða engin skil gerð, enda fæst skráð
í tiltækar bækur (Árni Böðvarsson: 1983:VIII).
Þetta er staðan, vandmálið í hnotskurn með tilliti til fagorðaforðans. Stefhumiðið er að
gætaþess að ekki verði slagsíða á flettuvalinu, takmarka valið á þeim sviðum þar sem af
nógu er að taka og gæta þess jafnframt að hafa ekki út undan þau svið þar sem erfiðara
er að nálgast orðaforðann. Aðferðir til að velja flettiorðaforða þurfa fyrst og fremst að
vera skipulegar og fljótlegar og þannig um hnútana búið að orðabókarhöfundar þurfi
sem sjaldnast að velkjast í vafa um hvort þetta eða hitt orðið eigi að vera flettiorð eða
ekki.
íslenska orðabókin verður væntanlega af svipaðri stærð og CED svo að ef til vill
væri hægt að miða fagorðaforðann að einhverju leyti við sams konar orðaforða ensku
bókarinnar eða annarrar sambærilegrar orðabókar. Hafa verður þó í huga að flettiorðaval
almennra orðabóka, ekki síst einmála orðabóka, hlýtur alltaf að hluta til að miðast við
þjóðerni þeirra; það eru aðrar áherslur í erlendum einmála orðabókum en íslenskum.
Það verður aldrei undan því vikist að velja og hafna.