Skagfirðingabók - 01.01.2010, Side 61

61
ÆSKUMINNINGAR FRÁ SAUÐÁRKRÓKI OG ÚR HEGRANESI
urð son Jóns bónda og alþingismanns.
Bóndasonurinn átti ýmis leikföng sem
ég hafði aldrei áður séð og fór vel á
með okkur. Þrátt fyrir þessa óþurrka­
tíð, sem var nær stanslaus þetta sum­
ar, fór svo að heyið náðist upp á endan­
um en varð áreiðanlega lélegt fóður,
því þetta var óþurrkasumarið mikla
1926.
Bryggjuveiðar
Að veiða við bryggju kaupfélagsins
var ein dægradvöl okkar strákanna.
Þessi bryggja var beint fram af gamla
kaupfélagshúsinu, í Bótinni innan við
Eyrina, og eina bryggjan á þeim árum.
Veiðarfærin voru grannt garn, yfirleitt
brúnleitt og vafið upp á kefli, dálítil
sakka úr blýi og smáönglar sem kall­
aðir voru kolaönglar, því fyrst og
fremst var stefnt að því að veiða kola.
Hann þótti herramannsmatur og var
feitur og góður á sumrin og þá voru
þessar veiðar aðallega stundaðar. En
það voru fleiri fiskar en þessi eftirsótti
koli sem bitu á hjá okkur. Gráðugast­
ur var marhnúturinn sem ekki þótti
góður fengur og var yfirleitt sleppt, en
stundum var þó lifrin notuð sem beita
fyrir kolann. Svo var smáufsi og þyrsk­
l ingur sem voru hirtir væru þeir sæmi­
lega vænir. Kolinn beit ekki á nema
hann hefði frið til þess fyrir þessum
gráðugu fiskum og þá varð beitan að
fá að liggja kyrr á botninum, því sjálf­
ur kolinn var oftast hálf grafinn í botn­
sandinn. Það var aðallega sandkoli og
skarkoli eða rauðspretta sem við
veiddum og þótti best. Það var ekki
leiðinlegt að koma heim til mömmu
með kola í matinn.
Kirkjugarðurinn
Þegar jarðað var á Króknum og komið
var út úr kirkjunni, þá voru engin
farar tæki til að flytja líkkisturnar upp
í kirkjugarðinn, heldur voru þær born­
ar upp sneiðinginn sunnan við Kirkju­
Líkfylgd á leið upp Nafirnar. Hér er verið að bera til grafar Regínu Margréti sem dó 31.
ágúst 1923, aðeins 18 ára gömul, dóttur Jónasar Kristjánssonar læknis og Hansínu
Benediktsdóttur konu hans. Í forgrunni er hið mikla steinsteypta fjós Jónasar læknis.
Eig.: HSk.