Skagfirðingabók - 01.01.2010, Blaðsíða 82

82
SKAGFIRÐINGABÓK
sem entsblöndu virtist einhvern tím­
ann hafa verið klínt yfir. Úr eldhúsinu
var innangengt í fjósið sem var sunnan­
undir bænum. Baðstofa, sem var þrjú
stafgólf, var svo inn af eldhúsinu. Hún
var klædd í loftið með skarsúð, en
vegg ir nir með borðvið. Tveir þverbit­
ar voru milli veggjanna. Ekki var
lofthæðin meiri en það að meðalmaður
þurfti að beygja sig við að ganga undir
bitana. Gólfið í tveim innri stafgólfun­
um var klætt með borðvið, en það
fremsta var moldargólf. Rúmbálkar
voru meðfram veggjunum og gluggar
með fjórum litlum rúðum, annar á
suður­ en hinn á vesturhlið baðstofunn­
ar. Sem fyrr segir voru veggirnir met­
ers þykkir svo gluggarnir voru því inni
í skoti, umluktir þessum þykku
kömp um svo sólin skein aldrei inn,
nema rétt á meðan hún var í hásuðri
eða vestri, og skein beint á gluggann.
Norðan við bæinn var dálítill
hesthúskofi. Í þessum bæ bjuggum
við fyrstu tvö árin, en vorið 1931
byggð i pabbi nýjan bæ úr timbri, sló
upp grind sem var einangruð með
reiðingstorfi úr mýrunum, klætt með
bárujárni að utan, timbur í þil og í
hólf og gólf. Þakið klætt með borðviði
og tjörupappalagt, síðan þakið með
torfi og þar greri gras. Árið eftir kom
svo norðari röðin af þessum bæ, sem
var með burstum og sund á milli.
Þess i bær stóð til 1948 að núverandi
steinhús var byggt og var bæði hlýr og
þægilegur. Féll hluti hans inn í nýja
húsið sem var byggt næstum á sama
stað.
Af peningshúsum vorið 1929 má
fyrst nefna fjárhúsin. Þau stóðu sunn­
an og ofan við bæinn. Þetta voru þrjú
samstæð hús með garða og tveim króm
hvert og hafa líklega rúmað 40­45
kindur hvert eða 120­140 fjár í allt.
Dyrnar sneru í austur undan hallan­
um, en bak við þau var heytóttin. Þá
var svokallað „hornhús“ á klöpp sunn­
an og vestan við Hamarinn. Það mun
hafa rúmað 25­30 fjár og hafði Helgi
afi það fyrir sínar kindur á meðan hann
var á Hamri. Neðan við Hamarinn var
svo hesthúsið, sem rúmaði 10­20 hross
og var reyndar eina byggingin á bæn­
um sem talist gat sæmileg sem slík,
húsið nýlega byggt úr torfi og grjóti.
Sunnan undir Hamrinum var svo
kartöflugarðurinn í dágóðu skjóli fyrir
hafgolunni, sem oft var stíf á hlýjum
sólardögum. En hann var orðinn gam­
all og arfasæll og þurfti mikla um­
hirðu framan af sumri.Hann var not­
aður fyrstu árin, en fljótlega var farið
að brjóta land uppi á Hendilkoti. Í
mýrinni neðan við bæinn var hlaðinn
u.þ.b. metershár torfgarður þvert yfir
til að gera uppistöðulón þegar snjóa
leysti og hélst það fram eftir vorinu.
Það var vinsælt af öndum sem við
höfðum fyrstu árin. Þar spratt þrótt­
mikið stargresi sem var slegið á eftir
túninu.
Landareignin
Hamarsland er ekki ýkja stórt, um
kíló metri á breidd, á milli Rípur að
norðan og Ketu að sunnan. Hendil­
kotsvatnið er svo á landamerkjum
Hamars og Keldudals, meiri hluti þess
í Hamarslandi. Blásuðurendi þess er
svo í Ketu­ og Eggjarlandi. Norðan og
austan við vatnið er svo Hendilkot,
sem er trúlega landnámsjörðin, en
byggðin síðan flutt í Hamar. Á Hend­
il koti er mikil og góð ræktarmold og