Skagfirðingabók - 01.01.2010, Síða 91

91
ÆSKUMINNINGAR FRÁ SAUÐÁRKRÓKI OG ÚR HEGRANESI
búr og allstórt smíðahús. Geymsluloft
var yfir allri þessari röð bæjarins. Strax
og við vorum flutt í bæinn fyrra
haustið varð pabbi að fara aftur til
Sigl ufjarðar því hans biðu næg verk­
efn i. Svo leið fram um göngur, um 20.
september. Siggi frændi þurfti að fara
í Tröllabotnagöngur og fór af stað
kvöldið fyrir gangnadaginn. Ármann
frændi var hjá okkur. Og um nóttina
skeði það að mamma veiktist og fór
Ármann strax af stað, reri á pramma
yfir Vötnin yfir á Fífunes og síðan
gangandi upp mýrarnar og að Syðri­
Brekkum, en þar sat ljósmóðirin,
Pálín a Björnsdóttir, sem þá var orðin
roskin. Hún var ljósa mín. Voru þau
komin eftir ótrúlega skamman tíma.
Um morguninn fæddist yngsti bróðir
minn. Hann var skírður Þór og var
mjög bráðþroska, bæði til sálar og
líkama. Nú fór ég loks að skilja til
fulls hversvegna Jóhanna vinnukona
hafði verið ráðin. Hún var hjá okkur
til næsta vors og kom sér vel. Vorum
við krakkarnir mjög hænd að henni
og söknuðum hennar mikið þegar
hún fór.
Vinnuergi
Sveitastörfin á þessum árum voru
mörg og margvísleg eins og ég hef að
nokkru lýst í undanförnum köflum og
fáar vélar og tæki til að létta þau. Þó
voru komnar skilvindur á allflesta bæi
og voru eiginlega einu tækin sem að
því miðuðu.
Þess vegna urðu allir sem vettlingi
gátu valdið að leggja hönd að verki,
bæði utan bæjar og innan. Spunarokk­
ar voru líka á flestum heimilum og
mikil vinna fólst í því „að koma ull í
fat og mjólk í mat“ eins og sagt var.
Ég hef áður lýst öflun eldsneytis, sem
var taðið undan kindunum og mór
sem grafinn var úr mýrasundum. Líka
vinnslu húsdýraáburðar við ræktun
túna og matjurtagarða. Fóðuröflun
fyrir búsmalann, kýr, kindur og hross,
var í raun undirstaða lífsins og það
sem allt valt á með afkomu búsins.
Hlunnindi eins og æðarvarp og sil­
ungsveiði í ám og vötnum voru auðvit­
að mikil búbót þar sem það var fyrir
hendi. Heyskapurinn var stundaður
með orfi og hrífu að vopni. Ef vel áraði
hófst túnasláttur um eða uppúr
mánaðamótunum júní­júlí eða þegar
túnin þóttu nægilega sprottin. Mikið
valt á því að heyið þornaði fljótt og
Rakstrarkona á ljá. Myndin er tekin í
Glaum bæjarsafni. Eig.: HSk.