Skagfirðingabók - 01.01.2010, Side 102

102
SKAGFIRÐINGABÓK
upp varnarlínu við Héraðsvötn eystri í
Nesinu. Því var það líklega haustið
1936, að girt var meðfram Vötnunum
utan af Garðssandi og alla leið fram til
heiða. Línunni var skipt niður í svæði
sem varðmaður skyldi fara meðfram
tvisvar á sólahring. Sigurður bóndi í
Stokkhólma var varðmaður á svæðinu
utan frá sjó og fram á Borgarey og fór
hann með tvo til reiðar kvölds og
morgn a eins og tilskilið var frá
vordögum og fram á haust, að fé var
tekið á gjöf. Þessi girðing var mjög
öflug, með 5 eða 6 gaddavírsstrengjum
og þétt stauruð. Um Hamarsland lá
hún eftir Vatnabökkunum og sums
staðar nokkuð frá þeim svo Hólminn
og bakkarnir neðan hennar voru
friðaðir fyrir allri beit nema hrossum
sem voru höfð þar á haustin.
Vorið 1938 réðumst við í að girða
allt Hamarsland frá „pestargirðing­
unn i“ á Rípurmerkjum og allt upp að
vegi. Þaðan var svo girt meðfram veg­
in um beggja vegna og heim í tún­
girðingu sem var gerð fyrstu árin okk­
ar á Hamri. Síðan var girt ofan vegar
milli Rípur og Hamars allt upp á
norðurenda Þóreyjarborgar og síðan
milli Hamars og Keldudals suður í
Hendilkotsvatn. Á Ketumerkjum voru
svo Bollarnir girtir, en túngirðingin lá
á merkjum niður á Háuklöpp. Þaðan
var svo girt á Ketu merkjum niður í
pestargirðinguna við Rípurkvísl.
Þetta var mikil vinna og í mýrunum
urðum við að bera girðingarefnið, vír
og staura, yfir kíla og keldur sem ekki
héldu hesti. Þetta vor var bæði þurrt
og kalt og greri seint og slægjur með
rýrara móti. Fengum við talsvert
engja stykki á Rípurey til slægna sem
Þóri [Þórarinn Jóhannsson] þurfti
ekki að nota. Settum við það hey þar
saman og ókum því heim þegar kom­
inn var hestís á Vötnin. Eitthvað
seldum við af heyi til Siglufjarðar um
veturinn eins og gert var veturinn
áður, því sum arið 1937 var gott hey­
skaparsumar.
Útvarp Reykjavík
Það hefur líklega verið í vetrarbyrjun
1933 eða 1934 sem pabbi kom með
útvarpsviðtæki ásamt öllu því sem til
þurfti. Hafist var handa við að koma
fyrir mikilli stöng fyrir loftnetið á
klöpp inni norð vestan við bæinn, þvert
á stefnu út sendingargeislans frá
Reykja vík. Sjálft loftnetið var marg­
þættur koparvír sem var einangraður
frá stönginni með postulíns eggkeðju.
Sami útbúnaður var á stöng heima á
bæjarþili en hún var veigaminni. Frá
loftnetinu var leiðsla sem tekin var
gegnum pípu í gluggapóstinum og
tengdist þar „hníf“ sem hafði tvo
snerti fleti. Annar þeirra lá að sjálfu
viðtækinu en hinn var tengdur við
stórt koparstykki sem grafið var í jörð
ásamt brúsa fylltum af vatni. Sú teng­
ing var yfirleitt höfð þeg ar viðtækið
var ekki í gangi og ævinlega ef hætta
var á þrumuveðri. Mig minnir að þetta
viðtæki væri af Marcony­gerð, tals­
verður kassi og því fylgdi hátalari úr
„tuskuefni“. Tvenns konar rafhlöður
þurfti að nota: Þurr­rafhlaðan var tals­
verður kubbur sem stóð á HT+ og
HT­, sýrugeymirinn var einnig með
tvo „póla“, plús og mín us. Þennan
sýrugeymi þurfti að hlaða regl u lega
og það var gert í frystihúsi Kaupfé­
lagsins. Tók það a.m.k. sólarhring svo
þess vegna varð að hafa þá tvo ef maður