Skagfirðingabók - 01.01.2010, Qupperneq 142

142
SKAGFIRÐINGABÓK
skulum við við leitast að komast á
Skeggjahamar og þaðan í Sviðgríms­
hóla, þar er vígi gott.“ Eyvindur
svar ar: „Vel megum við komast á
ham arinn.“ Þeir hlaupa nú á hamar-
inn. Í því koma þeir Össur að. Þórður
geng ur á framanverðan hamarinn.
Skafl var lagður af hamrinum niður
á jöfnu og ákaflega brattur; var þar
hin mesta mannhætta ofan að fara.
Síðan settu þeir spjótin í milli fóta
sér og riðu svo ofan af hamrinum
allt á jöfnu; kom ust þeir nú á Svið­
grímshóla. Bar þá Össur nú skjótt að.
Þórður mælti: „Mikið kapp leggur þú
á að hafa líf mitt, Össur; væri það og
eigi illa, að þú fyndir sjálfan þig fyrir;
skulum við og báðir eigi af þessum
fundi með fjörvi burt komast.“ Össur
kveðst það og ætlað hafa, að Þórður
skyldi eigi lengur undan draga. Sækja
þeir nú að þeim Þórði og Eyvindi.
[Síðan segir frá bardaganum, og
frýjunarorðum Þórðar við Össur].
Öss ur verður nú reiður mjög við allt
saman: skap raun ar orð Þórðar og þá
heift, sem hann hafði á honum, hleyp-
ur nú að honum og höggur tveim
höndum til hans. Það kom í skjöld-
inn og renndi niður í skjöldinn, svo
að af tók mána mikinn. Í því hjó
Þórður til Össurar, og kom það högg
undir hina vinstri höndina og renndi
niður með hryggnum, svo að hann
leysti frá og rifin; hljóp sverðið þar á
hol; féll hann þegar dauður niður. En
þeir förunautar Öss urar, sem eftir
lifðu, runnu undan og sögðu víg Öss-
urar. Þórður lét flytja Eyvind heim,
og var hann mjög sár og lá lengi í
sárum og varð heill. Haug ur var orp­
inn eftir Össur. Þórður sagði víg
Öss urar á Miklabæ …
Þar er frá að segja, að Miðfjarðar-
Skeggi frétti norðan fall Össurar,
frænda síns; þykir [honum] Þórður
nær sér höggvið hafa og fylltist upp
við hann mikillar reiði; … Hann læt-
ur setja inn tólf hesta sína á laun og
ætlar að ríða að Þórði þegar eftir jólin.
Ríður hann nú leynilega heiman frá
Reykjum við hinn tólfta mann. Hann
reið norður Vatnsskarð, ofan um
Hegra nes, svo út með byggð um nótt-
ina, og koma nökkuru fyrir dag til
Miklabæjar. Tunglsljós var mikið.
Þeir drepa högg á dyr. Maður gekk til
hurðar. Hann spurði, hverir komnir
væri. Skeggi sagði til sín og spurði,
hvort Þórður hreða væri þar. Maður-
inn svarar: „Hvað viltu honum?“
Hann sagði: „Spyr þú hann, hvort
hann vill úti eður inni þola högg und-
ir Sköfnungi.“ Og er inn kom sögnin,
hver hans erindi voru, stendur Þórður
upp og tók vopn sín. … Þórður …
gekk út í dyrnar. Skeggi bað hann út
ganga og gefa sér höggrúm. Þórður
kvað þá vísu:
Kost geri eg þér á þessu,
þar er þú eggjar mig, Skeggi,
að eg skunda út undir
eggfránan hjör seggja,
ef færa mig fúra
festendur þangað hesta
ýgs, er Össur vógum
afrendan fegins hendi.
[Ég geri þér kost á þessu, Skeggi, þar
sem þú eggjar mig, að ég fari út undir
biturt sverð manna, ef menn fara með
mig þangað, sem ég vó sterkan Össur
fegins hendi].
… Síðan fór Þórður með þeim þar
til, sem Össur var dysjaður; hurfu
þeir nú um hauginn. … Skeggi brá