Dagblaðið Vísir - DV - 19.01.2018, Blaðsíða 31

fólk - viðtal 31Helgarblað 19. janúar 2018
kjarna. Stefán er þó mun þekktari
fyrir skipulagningu tónleika. Hann
og Hrefna fluttu til Neskaupstað-
ar þar sem vantaði bæði íþrótta-
kennara og hjúkrunarfræðing og
bjuggu þar um skeið. Þar komu
þau rokkhátíðinni Eistnaflugi á
laggirnar árið 2004.
Hátíðin var smá í sniðum
fyrstu árin og aðeins um 50 mið-
ar seldir. Það voru mikil viðbrigði
fyrir Stefán og Hrefnu að flytja
austur og búa fjarri rokkglaumn-
um sem þau vildu ekki missa af.
„Ég lét á þetta reyna og fékk 400
þúsund kall í styrk fyrir rútu frá
menningar ráði. Hljómsveitirnar
komu og spiluðu einn dag og svo
var partí heima hjá mér.“
Ákveðið var að halda hátíðina
aftur næsta ár og svo koll af kolli.
Hún stækkaði mjög hratt milli ára
og árið 2010 voru gestirnir orðnir
um 1.500 talsins. Stefán segir árið
2008 vissan vendipunkt. „Þarna
komu guðirnir í HAM á svæðið.
Þetta var líka árið þegar fyrsta er-
lenda bandið kom á hátíðina.“
Sífellt fjölgaði einnig í hópnum
sem kom að skipulaginu. Meðal
þeirra voru Guðný Thorarensen,
Gísli Sigmundsson og Karl Óttar
Pétursson.
Flestar hljómsveitirnar sem
spila á Eistnaflugi eru íslenskar,
bæði stór nöfn á borð við Skálmöld,
Dimmu og Sólstafi, en einnig
minna þekkt bönd sem eru að
brjótast fram á sjónarsviðið. Risa-
stór erlend rokkbönd hafa einnig
stigið þar á svið. Má þar helst
nefna Napalm Death, Meshuggah,
Opeth, At the Gates og Cavalera-
bræður. „Ég sagði það alltaf í gríni
að ég myndi hætta þegar ég fengi
Slayer til að koma … og það mun-
aði engu nú í sumar. Þeir buðu mér
dagsetningu en hún var á sama
tíma og Secret Solstice.“
Banaslysið 2010 breytti öllu
Árið 2010 voru tekin stór skref í
að gera hátíðina fagmannlegri
en áður, með betri aðstöðu, lög-
gæslukostnaði og fleiru. Þá spil-
aði stór erlend hljómsveit í fyrsta
skipti, Napalm Death, og áhuginn
var gríðarlegur á hátíðinni. Stef-
án segir jafnframt að þetta hafi
verið erfiðasta hátíðin þar sem
ung kona lést af slysförum. „Þetta
breytti öllu,“ segir Stefán og það er
augljóst að það er erfitt fyrir hann
að rifja þennan tíma upp.
Hugsaðir þú um að hætta?
„Já, Jesús minn. Ég skil enn þá
ekki af hverju ég hætti ekki eftir
þetta. Við fengum mikinn stuðn-
ing en þetta var rosalegt áfall
fyrir alla sem tengjast Eistna-
flugi, sama hvort um er að ræða
hátíðahaldara, björgunarsveit og
öryggisgæslu, heimamenn og svo
auðvitað Eistnaflugsgesti, sem
þekkjast margir hverjir mjög vel.
Á þessum árum töluðum við um
Eistnaflugsfjölskylduna.“
Stefán segist alla tíð hafa kennt
sjálfum sér um slysið. „Þetta hefði
ekki gerst ef ég hefði ekki verið að
halda Eistnaflug. Ég hef aldrei get-
að sætt mig við þetta og senni-
lega er það eðlilegt. Maður hugs-
ar oft til fjölskyldu hennar og vina.
Það misstu margir mikið þarna
og Eistnaflug varð aldrei eins fyrir
mig eftir þetta, ekki fyrir mig. Þetta
fyllti mann kvíða og það var sér-
staklega erfitt að koma aftur ári
seinna og árin þar á eftir. Ég drakk
bara þeim mun meira um Eistna-
flugshelgina til að komast í gegn-
um dagana.“
Í annað skiptið sem Stefán
hugsaði verulega um að hætta var
árið 2014. „Hátíðin var sérstaklega
stór það árið og ég var alveg úr-
vinda. Ekki bara út af Eistnaflugi
heldur var almennt mikið álag
á mér það árið. Ég fékk til dæm-
is tvisvar sinnum lungnabólgu og
var útkeyrður.“
Leitaðir þú þér aðstoðar?
„Já, ég fór og hitti sálfræðing og
ræddi málin eins og ég mögulega
gat. Þegar ég horfi til baka hefði ég
átt að hætta á þessum tíma. Það
var orðið of erfitt að halda þetta.“
Varstu undir þrýstingi um að
halda áfram?
„Já, og eðlilega. Þessi hátíð er
orðin ákveðin stofnun og próf-
steinn fyrir yngri hljómsveitir. Sjá-
um Auðn núna, Kontiuum, Vin-
tage Caravan, Sólstafi, Une Misere,
Zhrine og Skálmöld. Allar þessar
hljómsveitir sem hafa verið að spila
erlendis hafa komist í kynni við fólk
á Eistnaflugi sem kemur þeim svo
áfram. Stökkpallurinn er þarna.“
Stóð með sjálfum sér og hætti
Kom til tals að flytja hátíðina til
Reykjavíkur?
„Já, þetta er það heimskasta sem
þú gerir, að vera með hátíð á Íslandi
svo langt í burtu frá höfuðborginni.
Sérstaklega þegar ferðakostnaður-
inn er tekinn inn í. Það er ekkert
vit í þessu. En kosturinn við fjar-
lægðina er sá að fáir myndu keyra
í tíu klukkutíma til þess að vera
leiðinlegir. Ég er sannfærður um
að vegalengdin grisji út fávitana í
þessu tilviki.“ Eins og flestir vita þá
er einkennisorð Eistnaflugs: Bann-
að að vera fáviti!
Eins og greint hefur verið frá
var mætingin á Eistnaflug árið
2017 langt undir væntingum og
mikill halli á rekstrinum það árið.
Stefán segir ástæðuna hafa verið
hrun í komu erlendra gesta. „Við
vorum með stærsta og opnasta
hljómsveitaúrval frá upphafi og
auglýstum vel. En krónan er sterk
og ferðakostnaður hár. Erlendir
gestir hafa aldrei verið færri en 500
undanfarin ár og hæst farið upp í
800. Ég held að við höfum ekki náð
50 í sumar.“
Þetta reyndist vendipunkturinn
hjá Stefáni þegar kom að Eistna-
flugi. „Það kom að því að ég myndi
standa með sjálfum mér. Ég gerði
það ekki 2010 og ekki 2014, en þarna
gat ég ekki meir. Að klára þessa stór-
kostlegu hátíð þar sem allt gekk vel
og sjá að niðurstaðan var þessi.“
Stefán ákvað að hætta að skipu-
leggja hátíðina en Karl Óttar náði á
fjórum mánuðum að safna hópi til
að halda Eistnaflugi gangandi, hópi
sem meðal annarra inniheldur
Helgu Dóru Jóhannesdóttur, Guð-
mund Rafnkel Gíslason og Ólaf Pál
Gunnarsson útvarpsmann. „Ég var
mjög svekktur að hætta við þess-
ar aðstæður en er afar ánægður að
þetta haldi áfram.“
Fimm sjálfsvíg í senunni
Á síðasta Eistnaflugi voru haldnar
umræður í tengslum við geð-
heilbrigði. Þunglyndi og sjálfsvíg
hafa verið eitt stærsta vanda-
mál samfélagsins undanfarin
ár og þungarokkheimurinn
hefur ekki farið varhluta af því.
Á árinu 2017 sviptu fimm ungir
strákar í rokksenunni sig lífi. Þar
á meðal Bjarni Jóhannes Ólafs-
son, forsprakki hljómsveitarinnar
Churchhouse Creepers.
„Þetta ár, 2017, var svo erfitt. Það
voru góðar stundir inni á milli en
það kom hvert áfallið á eftir öðru.
Við höfðum talað um að halda
svona umræður áður en þegar
Bjarni dó urðum við að gera þetta.“
Sálfræðingur stýrði umræðun-
um og Hrefna og Jónas Sig tón-
listarmaður voru í panel. Stefán
segist ánægður með að hafa stig-
ið þetta skref en dagurinn hafi ver-
ið ákaflega erfiður þegar umræð-
urnar og sögurnar byrjuðu. „Það
var troðfullt og fólk hafði mikla
þörf fyrir að tjá sig um þessi mál.
Kvíði og þunglyndi eru mjög al-
geng í þessari senu eins og annars
staðar í samfélaginu. Ef einhver
þekkir kvíða þá er það ég. Ég var
með brunakvíða þar til fyrir þrem-
ur árum þegar hann hvarf af ein-
hverjum óútskýrðum ástæðum.“
Er þetta sérstaklega mikið
vandamál í tónlist?
„Ég held ekki. Íslendingar eru
kvíðnir og þunglyndir. Ég er skít-
hræddur um að þessi síma- og
spjaldtölvuvæðing sé að aftengja
fólk frá því sem veitir okkur ham-
ingju. Heimurinn er rammaður
inn í skjáinn. Unga fólkið fylgist
frekar með Snapchat-stjörnun-
um sem eru misgáfulegar í stað
þess að fara í ræktina eða hitta
fólk, en við sem erum eldri þurf-
um líka að vara okkur. Þetta hef-
ur áhrif á hjónabönd og sam-
veru með börnum okkar. Það þarf
líka að keyra einhverja almenni-
lega neyðaráætlun í gang hérna á
landi. 26 manns létust í bílslysum
en 40 sviptu sig lífi á síðasta ári.
Að stofna nefndir er ekki nóg, það
þarf að setja fjármagn í geðheil-
brigðiskerfið og hvaða bull er það
að þjónusta tengd geðheilbrigði sé
ekki niðurgreidd.“
Úr kennslunni í veitingarekstur
Stefán starfaði sem íþrótta-
kennari í 14 ár en hætti vegna
reglugerðar um sundpróf.
„Menntamálaráðuneytið stillti
íþróttakennurum upp við vegg.
Allir sem ætluðu að kenna áfram
urðu að taka prófið sem meðal
annars fólst í því að kafa eftir hlut-
um eins og smábörn. Ég streittist
við í tvö ár en tók svo prófið þegar
skólastjórinn var kominn í vand-
ræði. Þegar ég kom heim grét ég,
mér fannst þetta svo niðurlægj-
andi og skildi ekki í því af hverju
íþróttakennaraprófið dugði ekki.
Ég ákvað að hætta að kenna eftir
þetta próf. Ég var svo ósáttur við
þessi vinnubrögð að ég ákvað að
gera eitthvað annað.“
Um tíma starfaði Stefán sem
einkaþjálfari og einnig rak hann
Skúla Craft bar. Í ágúst bauðst
honum staða framkvæmdastjóra
Hard Rock Café. Hann fór út til
Flórens í svokallaðan Hard Rock-
skóla og kynntist þar öllum hliðum
rekstursins og prófaði allar stöður.
Þegar hann sneri heim var verið að
opna nýja staðinn við Lækjargötu,
sem er töluvert öðruvísi en sá
gamli í Kringlunni. Á efri hæðinni
er veitingastaður, á jarðhæðinni
búð og í kjallaranum er glæsileg-
ur salur með fullkomnu hljóð- og
ljósakerfi. Í kjallaranum er hægt að
halda alls konar viðburði. Tónleik-
ar, uppistand og aðrar skemmtan-
ir eru tíðar og einnig giftingar- og
fermingarveislur.
Telur þú að reynslan frá Eistna-
flugi hafi hjálpað þér?
„Alveg klárt mál. Ég var með
þrjú þúsund manns á herðunum
í alls konar ástandi og þurfti að
glíma við allan fjandann. Eistna-
flug var mjög góður skóli. Mér
finnst kjallarinn hérna skemmti-
legastur og að skipuleggja tónleika
og viðburði á vel við mig. Þetta er
krefjandi en líflegt starf og ég tekst
á við nýja hluti á hverjum degi.
Mér líður mjög vel núna, við fjöl-
skyldan erum brosandi, hress og
kát, og þá er lífið gott. Mér líst vel
á hvernig árið 2018 er að byrja.“ n
„Við höfðum talað um að halda
svona umræður áður en þegar
Bjarni dó urðum við að gera þetta
Með Eistnaflug í 13 ár
„Eistnaflug varð aldrei eins
fyrir mig eftir þetta, ekki
fyrir mig“ Myndir Sigtryggur Ari
ungur pabbi „Síðasta árið vorum við komin í séríbúð því það var ekki hægt að vera á vistinni með hann. Gleðin á staðnum var einfaldlega of mikil.“