Breiðfirðingur - 01.04.1970, Blaðsíða 44

42
BREIÐFIRÐINGUR
Ekki gekk Ölína á kvennaskóla, þegar hún var ung, en
nokkuð dvaldi hún í Reykjavík við nám, lærði fatasaum og
lagði stund á ýmislegt, en þá þótti nauðsyn og prýði ungri
stúlku að kunna. Meðal annars nam hún hannyrðir hjá nunn-
unum í Landakoti og var í einkatímum hjá frk. Thóru
Friðriksson frændkonu sinni. Frk. Thóra var þá einhver
hámenntaðasta konan á landi hér og hafði mikið kynnt sér
og tileinkað franska menningu og siðfágun. Enda gekk hún
á sínum tíma fyrir stofnun Alliance Francaise hér á landi,
eins og kunnugt er, og starfaði í þeim félagsskap til ævi-
loka. Þær frk. Thóra og Ólína voru að öðrum og þriðja að
frændsemi og lét frk. Thóra sér mjög annt um hina ungu
frændkonu úr Beiðafjarðareyjum, og tókst með þeim ævi-
löng vinátta. Auðvitað var námsferill Ólínu næsta skammur
miðað við skólagöngu nútíma æskufólks. En vafalaust hef-
ur hún notað vel sinn tíma, ella hefði hún tæplega verið
svo margs og vel kunnandi sem raun var á og lífið leiddi
síðar í ljós, þegar hún var orðin prestsfrú á Stað.
Staður á Reykjanesi var mikil bújörð (henni er nú skipt
í tvær jarðir) til lands og sjávar, ein af hinum góðu, gömlu
hlunnindajörðum við Breiðafjörð — með æðarvarp í eyj-
um fyrir landi, dúntekju og selveiði, og á vorin mikla
hrognkelsaveiða. — Átti Staður í mörgu sammerkt með
eyjunum á Breiðafirði, meðal annars í því, að þarna þurfti
jafnan á mörgum starfandi höndum að halda, og því oft-
ast margt í heimili, auk þess sem gestanauð var þar mikil.
Ekki er von að sú kynslóð, sem nú vex úr grasi, geri sér
fulla grein fyrir, hversu fjölþætt var önnin á hinum stærri
sveitaheimilum áður fyrr — og til þeirra töldust prests-
setrin ávallt — og hversu víðtækrar fyrirhyggju og um-