Breiðfirðingur - 01.04.1970, Blaðsíða 22

20
BREIÐFIRÐINGUR
ar vant í dag en einmitt þess, er í þeim felst — ef til vill
ekki sízt hinum svonefnda siðmenntaða hluta hennar. Við
vitum að heilbrigt líf í víðtækri merkingu hlýtur að ala af
sér hvorttveggja gott líf og fagurt líf. Maður skyldi því
ætla að nokkuð mætti til þeirra hluta vinna, sem slíka ávöxtu
bera, enda þegar í grunninn er skoðað, líka fyrst og fremst
þetta, sem hungrað er eftir og hrópað á mitt í velsældinni,
þægindunum og tækninni, sem velferðarríkið réttir að börn-
um sínum — einfaldlega þetta: heilbrigt líf!
Það er kunnara en á þurfi að minna að meginorsakir
fjölmargra sjúkdóma, vansældar og óhamingju eru taldar
að verulegu leyti liggja í óheilbrigðum lífernismáta
bæði í mataræði, siðvenjum og lifnaðarháttum hvers kon-
ar. Svo er að áliti iækna um ótal maga,- hjarta- og æðasjúk-
dóma og ýmis konar taugaveiklun svo eitthvað sé nefnt,
auk hinnar hörmulegu eymdar, sem af áfengisneyzlu og
hvers konar eiturlyfjanotkun leiðir. Enda þótt stöðugt sé
verið að ræða um þessi vandamál fram og aftur og marg-
víslegar ráðstafanir hafðar á orði og „uppálappanir“
reyndar og viðhafðar. sýnist bölið sjálft lítið minnka öllu
heldur hið gagnstæða. Verður svo efalaust meðan haldið
er áfram að sniðganga það sem mestu varðar jafn hrapa-
lega og nú er gert, sniðganga þá lifnaðarhættu, sem skapa
heilbrigt líf. Nú orðið er þó þekkingarleysi ekki almennt
um að kenna. Við vitum töluvert um, hvernig við eigum að
haga okkur samkvæmt lögmáli hollustu og heilbrigðis.
Við vitum líka, að fátt færði heiminum stærri blessun en
hugsjón heilbrigðinnar, ef hún yrði að nokkurn veginn stað-
reynd hversdagsins. En hversu má það verða? Hvað getum
við hin fullorðnu og öldruðu, sem alltof mörg erum að