Breiðfirðingur - 01.04.1987, Side 52

50
BREIÐFIRÐINGUR
ekki hvaö þetta var á miklu dýpi. Hægt að sjá þaö í Orku-
stofnun. Tók alltaf sýni úr skolvatninu með 5 metra bili.
Þessi hola er ca 2-3 km frá sjó.
Kristján frá Djúpalæk var aðstoðarmaður við jarðborun á
Tindum, seinna sumarið, sem það var framkvæmt. Það
sumar varð til þessi vísa:
Þegar vorið vekur þor,
vaxa spor til dáða. -
Eg er að bora í bleytu’og for,
berst við hor og kláða.
Svoleiðis var að við Jói í Koti (Jóhannes Sturlaugsson í
Hvammsdalskoti í Saurbæ) erum báðir staddir í búðinni á
Salthólmavík. Ég segi við Jóa: „Það er stórskáld statt í vinnu
á Skarðsströndinni. Þú ættir að senda honum fyrripart.“
„Það ætti nú að vera hægt - náttúrlega ekki, og náttúrlega
þó,“ sagði Jói eins og hann sagði oft. - „Farðu með þetta til
hans:
Þegar vorið vekur þor,
vaxa spor til dáða.“
Ég man enn hvar Kristján stóð þegar ég fór með þennan
fyrripart fyrir hann, það var í brekkunni hjá Fossi. Þau
hjónin voru að koma frá Fossi og ætluðu til mín út í Fagra-
dal. Ég kallaði þetta út um gluggann á Skrám, bakkaði svo
niður þar til ég gat snúið, beið svo eftir þeim hjónum og fór
með þau út að Tindum þar sem þau héldu til og hann í bor-
vinnunni.
Þegar þau í þetta sinn voru sest inn í Skrám, þá fór Kristján
með botninn. - Mikið hafði ég gaman af þessu. Svo leið og
beið þangað til ég hitti Jóa og fór með botninn fyrir hann. -
Þá reiddist Jói. „Þetta er ekki gott hjá skáldi, hvern
andsk . . . kemur það vorinu við, þó hann sé að drepast úr
hor og kláða.“