Breiðfirðingur - 01.04.1987, Side 57

BREIÐFIRÐINGUR
55
Kristján frá Djúpalæk
Sumar við BreiðaQörð
Þar sem tekið er að draga úr ferðasögufargani því er sligriðið
hefur lesendur í landi voru undanfarið þykir oss þörf gjörast
brýnni en undan verði vikist að bætt verði hér úr að nokkru.
Vil ég nú segja frá því er við tveir Hvergerðingar réðumst
til jarðborunarstarfa í landi Tinda á Skarðsströnd vorið
1952.
Það er, sem kunnugt mun, hlutafélag í Reykjavík sem
hefur keypt rétt til brúnkolavinnslu í áðurnefndum stað.
Forstjóri þessa fyrirtækis, Haraldur Guðmundsson starfs-
maður í Búnaðarbankanum, svartbrýnn sómamaður, réði
okkur til að bora þarna nokkrar holur niður í iður jarðar og
vita hvað hún kynni að fela í skauti sínu. Félagi minn og bor-
stjóri Guðmundur Ólafsson er eigandi jeppa og er það hin
ágætasta eign sem til er í veröldinni, einkum fyrir þá sem
kunna með að fara enda átti jeppinn eftir að vera okkar
bjargvættur og heillafar. Þó er annað það til undir sólu, sem
ennþá er meir um vert, en það er kona, og háð sömu skilyrð-
um, og þar sem við áttum sinn hvora settumst við öll í
þennan jeppa hinn 14. dag maí 1952 og hófum ferð okkar til
Reykjavíkur.
Það skal strax fram tekið að tvennt verður að vera óskráð
í frásögn þessari. Annað er kaup okkar þann tíma er við
unnum þar vestra (vegna óhjákvæmilegra skattsvika), hitt
árangurinn af rannsóknum okkar á jarðlögunum en það er
iðnleyndarmál hluthafa. Má þó segja að hvorttveggja var vel
við unandi.
Hratt má fara yfir dvöl okkar í höfuðstaðnum. Við
hlóðum þar tvo bíla er komið höfðu að vestan til að sækja
farangur okkar. Settum við borvél og tilheyrandi á spiltrukk