Breiðfirðingur - 01.04.1987, Síða 59

BREIÐFIRÐINGUR
57
sé Brattabrekka. Þar á háheiði verða vatnaskil og á það í
stundarbrasi við sjálft sig hvort halda skal suður af, á vit
Norðurár til svölunar laxatálknum, eða vestur af gegnum
Sökkólfsdal. En við tókum dalinn undir hjól og sást til bæja
fyrr en varði.
Heldur þóttu mér grákollótt höfuðból fornsagna þar í
Dölum en þau hafði ég ungur séð í ljóma mikillar snilldar
þeirra er sögur skráðu, munu þó býli þar í fremstu röð veru-
leikans í dag.
Næsti áfangastaður var Búðardalur, þar vildum við nú
bíða vörubílanna er við höfðum ekið svo rösklega framúr
nóttina áður. En hér fór sem fyrr. Gistihús hafði eigi enn
verið opnað þar á staðnum og stóðum við í dyrum kaupfé-
lagsins líkt og vegalaus börn og drógum að okkur þann fjöl-
þætta ilm sem einkennir lítil kaupfélög og er þægilegur
vottur allsnægta. Við tjáðum afgreiðslumanni vandræði
okkar og var hann hinn alþýðlegasti. Allir sem þar vóru í
erindum sínum minntu mig á fólkið mitt heima við Bakka-
fjörð austur, ósköp er það náttúrlegt fólk. Að sjá kaupanda
heilsa afgreiðslumanni með kossi yfir búðarborð er undir-
strikun þess fullkomna samræmis sem ríkja skal milli þessara
aðila og tákn hjartalags er rekið hefur verið í útlegð sunnan
heiða. Afgreiðslumaður vísaði okkur til kaupfélagsstjórans,
sem þá var Jónas Benónýsson, og reyndist þar okkur ekki í
kot vísað. Er skemmst frásagnar að þau hjón tóku okkur
sem kærkomnum vinum og öðlaðist ég á heimili þeirra aftur
það traust sem ég hefi ætíð til mannanna borið en beðið
hafði hnekki um sinn. Dvöldum við þar til kvelds og útveg-
aði Jónas okkur gistingu á stórbýlinu Ásgarði sem stendur
þar nokkru innar við fjarðarbotninn, vegamót Svínadals og
Fellsstrandar.
Að Ásgarði er stórhýsi gamalt og eigi hlýtt en var bætt
okkur upp af alúð Jens Bjarnasonar sem þar býr ásamt
bróður sínum Ásgeiri alþingismanni. Eigi varð mér þó
svefnsamt þá nótt. Svipir fortíðar verka sterkt á slíkum stað
og þeir sem ekki hafa dregið glýju efnishyggjunnar fyrir