Breiðfirðingur - 01.04.1987, Blaðsíða 64

62
BREIÐFIRÐINGUR
Skjóni leiddur burt og dæmdur undir örlög sín, örlög hins
kynlausa þræls.
Lífið er enn í sókn, júní líður, lömbin stækka, grasið grær
og á grynningunni framan við fossinn liggja tveir stórlaxar,
hann og hún. Lygnumegin við stakan stein una þau lífi sínu
og njóta svalans í tæru árvatninu. Pað er svo mikill friður og
ró hér að hængurinn getur ekki orða bundist. Eitt kvöldið
ýtir hann við konu sinni og segir: Heppin við að þessir bor-
menn skuii ekki hafa veiðidellu fyrst þeir eru að flækjast hér.
Satt segir þú, minn frómi, svarar hrygnan, og stafar það af
tvennu, trúarskoðunum þess þeirra sem verr er þó innrætt-
ur, svo hinu að áin er leigð. Tja, segir hængur, þá held ég
maður fari nú að halda með trúnni ef hún stuðlar að því að
þyrma lífi. Hitt skil ég nú ekki að nokkur dirfist að leigja ána
að okkur fornspurðum. Við eigum hana kelli mín, eins og
forfeður okkar hafa átt hana og það löngu áður en þeir fóru
að fljúgast á hér á flötunum, Geirmundur heljarskinn og
kallinn á Kjallaksstöðum. Já, þú segir það nú, annars ýttust
þeir á utan Klofnings - og svo er nú ekki lengur spurt um
erfðir og óðul ef þá vantar val, og farðu nú að sofa. -
Síðar um sumarið komu svo stórlaxar þeir sem ána höfðu
á leigu og tóku að berja vatnið með dýrum spýtum og garni
- þá brostu þau skötuhjúin hvort til annars og skutust undir
móhellubakkann hinu megin, staðráðin í að ljúka hlutverki
sínu í haust og skila ánni vísi til nýrra ættliða.
Ef litið er á fjörðinn blasa við gróðursælar eyjar, ræktaðar
af fugli og fé um aldir. Áður var þar blómleg byggð harð-
skeyttra manna, nú ríkir fuglinn þar einvaldur. Stærstar og
næst landi eru Akureyjar og þaðan leggur stundum mjóan
reyk til lofts. Einn vordag bárust mótorskellir utan af sundi,
einbúinn Tómas í Akureyjum var að koma til lands með fé
sitt. Hafir þú séð Tómas veistu hvernig þeir litu út sem
fyrstir klufu stríða strauma milli eyja. Hann er fornhetjan
endurborin, náttúran er honum svo gjöful í ríki hans að
hann hefur hvergi undan að torga vistum þeim er hún bar á
borð. Því fáum við nú girnileg æðaregg og veitum eyjabónda