Breiðfirðingur - 01.04.1987, Page 106

104
BREIÐFIRÐINGUR
brúðkaupsveislu. Hreppsstjórinn Ólaí'ur Eggertsson ætlaði
að fara að gifta Bjarneyju dóttur sína. Giftingin og veislan
átti að fara fram í fundarhúsinu uppi á melnum fyrir ofan
túnið. F>á var ég á 15. ári. Þegar leið á daginn voru allir í
óðaönn að búa sig undir kvöldið, viðra og bursta sparifötin
og pússa skóna. Öllum hjónum í sveitinni hafði verið boðið,
einnig mörgum úr Reykhólasveit. Boðsfólkið kom að sjálf-
sögðu allt á hestum og tók ég og Bjarni Jónsson á móti hest-
unum. Hann var einu ári eldri en ég. Við fluttum hestana á
beit inn í Vogana og heftum þá, sem okkur var sagt að væru
strokgjarnir. Áttum við að gæta þeirra þangað til gestirnir
færu. Ekki man ég fyrir víst hve margir gestirnir voru en tel
að þeir hafi verið nær fimmtíu.
Settir voru upp bekkir í fundarhúsinu svo allir gætu fengið
sæti, en eftir giftingarathöfnina átti svo að setja upp veislu-
borð.
Tveir prestar voru í veislunni, sr. Sveinn Guðmundsson,
sem gifti og sr. Jón Þorvaldsson á Stað á Reykjanesi.
Liðið var að miðaftni er allir gestirnir voru komnir og
höfðu tekið sér sæti. Ég man eftir því að brúðguminn Ólafur
Þórðarson og Jón S. Ólafsson, sem var svaramaður hans og
tilvonandi mágur sátu saman sér á bekk. Svaramaður brúð-
arinnar var Snæbjörn Kristjánsson, dannebrogsmaður úr
Hergilsey á Breiðafirði.
Biðu nú allir með eftirvæntingu eftir brúðinni. Ég fór
niður að innkeyrslunni og leit niður að bænum. Sá ég þá að
Ólafur hreppsstjóri kom gangandi upp tröðina og leiddi
brúðina, dóttur sína. Hún var í hvítum brúðarkjól með
blúndum og slöri og hvíta hanska á höndum. Var hún glæsi-
leg kona og tíguleg með mikið dökkt hár, sem stakk í stúf
við hvítan kjólinn og bjartan hörundslit andlitsins. Þau
gengu beint inn í samkomusalinn. Fór svo giftingarathöfnin
fram. Hinir venjulegu giftingarsálmar voru sungnir. Eftir að
athöfninni lauk bað sr. Jón Þorvaldsson sér hljóðs. Flutti
hann brúðhjónunum alllangt kvæði. Sr. Jón var mikill söng-
maður, var gæddur mikilli bassarödd. Hann söng allt