Breiðfirðingur - 01.04.1993, Qupperneq 59

FLUGSLYSIÐ í BÚÐARDAL
57
hann að gera tilraun til að hefja sig til flugs og þá kemst hann í
á að giska 200 feta hæð. Tekur þá flugvélin allskarpa vinstri
beygju sem hann gerir ráð fyrir að hafa stafað af bilun í vinstri
hreyfli. Gerir hann þá tilraunir til að ná vélinni úr þessari
beygju en tekst ekki. Þegar útséð er um að ekki er unnt að
verjast því að flugvélin falli í sjóinn gerir flugmaður tilraun til
að draga úr falli og hraða vélarinnar en allt kom fyrir ekki,
flugvélin féll á vinstri væng og nefið í sjóinn. Fyrstir komust
út úr flugvélinni þeir Jóhannes Markússon Ougmaður og
Benedikt Gíslason. Mun að minnsta kosti flugmaður hafa lent
í sjónum en komist von bráðar upp á væng flugvélarinnar.
Þessir menn voru báðir nokkuð sárir og verður þess nánar get-
ið síðar. Fóru þeir strax að huga að hinum farþegununt og
náðu sameiginlega út frú Maríu Guðmundsdóttur, en sáu þá
ekki lífsmark með henni. Flugntaður fór nú inn í farþegarúmið
og tókst að losa beltið af frú Guðrúnu Arnadóttur, sem í
fyrstu var þó föst á öðrum fæti. En um það leyti mun Magn-
úsi Halldórssyni hafa tekist að losa beltið af sér og komið
flugmanni til hjálpar við að losa frú Guðrúnu. En hvað sem
um það var komust þau bæði út. Flugvélin var nú meðan á
þessu stóð óðum að sökkva. Meira varð ekki að gert í farþega-
rúminu þar sem það var að fyllast af sjó, þrátt fyrir tilraunir
fiugmanns.
Nú víkur sögunni til bátsverja þeirra Aðalsteins og Eiðs.
Þeir verða þess varir að flugvélinni tekst ekki að hefja sig til
flugs í fyrstu tilraun og hægja því róðurinn til lands ef ske
kynni að þeir gætu á einhvern hátt komið henni til liðs og eru
á róli nokkuð frá landi þar til slysið varð. Róa þeir þá að flug-
vélinni slíkt sem þeir mega. Er þeir koma að flakinu heldur
Magnús Halldórsson sér annarri hendi í dyrastaf vélarinnar að
mestu í kafi í sjó. Stóð aðeins höfuðið uppúr öðru hvoru, en á
baki eða herðum hans heldur frú Guðrún sér. Taka þeir þau
upp í bátinn og síðan flugmanninn, þá Benedikt Gíslason og
Maríu Guðmundsdóttur. Var báturinn þá orðinn svo hlaðinn að
engu var á hann bætandi enda ekki von unt fleiri lifandi í flak-
inu. Róa þeir áleiðis til lands.