Breiðfirðingur - 01.04.1993, Blaðsíða 107

MINNINGAR
105
ingum sem ég var spurð. Þegar ég svo heyrði hin börnin lesa,
fannst mér þau sum lítið skárri en ég, og þótti það heldur betra.
Svo komu frímínútur. Þá var öllum krökkunum hleypt fram
í forstofuna - gluggarnir opnaðir og krakkarnir þustu út. Sum
þeirra horfðu á okkur systurnar eins og naut á nývirki - við
vorum ókunnar og þau hafa víst viljað skoða okkur, eða svo
fannst mér þá. Eg tróð mér út í ysta horn forstofunnar, og
Imba stóð hjá mér. Ég horfði bara á fæturna á mér, og óskaði
að ég gæti komist út um vegginn eða helst heim. Mér fannst
allt eitthvað svo leiðinlegt. Ég þekkti ekki þessa krakka, og
þau höfðu svo hátt og strákarnir flugust á. Svo kom skólastjór-
inn, rak flesta krakkana út og sagði þeim að fara í leik. Hann
hvarf nú samt aftur inn, og við stóðum kyrrar í horninu. Allt í
einu fann ég að tekið var hlýlega í höndina á mér og ég heyrði
vingjarnlega rödd sem sagði: „Komið þið líka með“. Ég leit
upp og mætti hlýju brosandi augnaráði. Þetta var Guðrún Olga
Agústsdóttir, sem alltaf var kölluð Gunnolga, og var hún á lík-
um aldri og ég. I sama bili voru leiðindin horfin, og ég sá að
það var glaða sólskin úti. Eftir stund vorum við komnar í
hringinn þar sem keppst var við að „hlaupa í skarðið". Það þarf
stundum ekki nema eitt hlýlegt handtak, vingjarnlegt orð eða
bros til þess að bera birtu í huga jafnt barna sem fullorðinna.
Og vissulega fannst mér gaman að vera í skólanum. Ég
vissi líka að það var skylda, og við lásum vel lexíurnar okkar.
Þá var siður að raða í sæti eftir einkunnum, sem gefnar voru,
líklega daglega, en raðað var mánaðarlega, og þá mátti maður
fara heim með einkunnabókina og sýna mömmu og pabba
hana. Við systurnar sátum alltaf nokkuð ofarlega, stundum
efstar, núnrer 1 og 2. - Drengirnir voru víst ekki eins viljugir
að lesa, því að flestir þeirra sátu fyrir neðan stúlkurnar. En
kannski líka að kennarinn hafi haft meira dálæti á stúlkunum -
því að sumir drengjanna voru bæði vel gefnir og duglegir, ef
þeir vildu, t.d. Friðrik Salómonsson, Felix Eðvarðsson, Krist-
ján Sigurgeirsson, Þorvaldur Egilsen o.fl. - en Þorvaldur var
systursonur skólastjórans Magnúsar Blöndals, og þeim frænd-
um kom ekki alls kostar vel saman.